Από την έντυπη έκδοση
Ο Αϊνστάιν πηγαίνει στον Παράδεισο, όπου τον πληροφορούν ότι η σουίτα του δεν είναι ακόμη έτοιμη. «Ελπίζω ότι δεν θα σας ενοχλήσει να μείνετε απόψε στον κοιτώνα, μόνο που πρέπει να μοιραστείτε το δωμάτιο με άλλους» τον ενημερώνει ο κλειδοκράτορας.
Ο «πατέρας» της Θεωρίας της Σχετικότητας δεν έχει κανένα πρόβλημα και ο Πέτρος τού συστήνει τους υπολοίπους. «Αυτός είναι ο πρώτος σας συγκάτοικος. Ο δείκτης νοημοσύνης του φτάνει το 180».
«Υπέροχα!» λέει ο Αϊνστάιν. «Θα μπορούμε να μιλάμε για τα μαθηματικά όλη νύχτα».
«Και από εδώ ο δεύτερος. Ο δείκτης νοημοσύνης του είναι 150».
«Θαυμάσια!» λέει ο δάσκαλος. «Θα μπορούμε να μιλάμε για φυσική».
«Ορίστε ο τρίτος συγκάτοικός σας. Ο δείκτης νοημοσύνης του είναι 100».
«Καταπληκτικά… Θα κουβεντιάσουμε για πολιτική».
Και τότε έρχεται ένας ακόμα να συστηθεί. «Είμαι ο τελευταίος σας συγκάτοικος. Δυστυχώς ο δείκτης νοημοσύνης μου είναι μόνο 80».
Οπότε ο Αϊνστάιν -χαμογελώντας- του λέει: «Λοιπόν, αγαπητέ μου, ποια είναι η γνώμη σου για τους συσχετισμούς δυνάμεων;»
Στον ευρωπαϊκό Παράδεισο, που προφανώς υπόκειται στους αυστηρότατους νόμους της κβαντομηχανικής και έτσι, σύμφωνα με το πρότυπο του Σρέντιγκερ, παρόλο που δεν υπάρχει και το γνωρίζουμε, η γνώση μας αυτή καταστρέφει την παρατήρηση κι έτσι υπάρχει (ο ευρω-Παράδεισος, αν το χάσατε), ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, εισηγητής της Θεωρίας του Μονοδρόμου, αν και εκβιάζει, δηλώνει ότι δεν εκβιάζεται.
«Κάποιος επιχείρησε κάποτε να με εκβιάσει, αλλά είμαι τόσο χαζός που ούτε το κατάλαβα. Οπότε θα κάνει λάθος όποιος το επιχειρήσει».
Δεν χρειάζεται να είσαι Αϊνστάιν για ν’ αντιληφθείς την άγρια επίδειξη δύναμης. Δεν είναι ανέκδοτο, όπως δεν είναι και για γέλια η ακύρωση θεσμών και ανθρώπων, που έχουν διαφορετική προσέγγιση ή η σύνθετη πολιτική πραγματικότητα, που υπερισχύει της οικονομίας.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΤΖΩΡΤΖΙΝΑΚΗ – [email protected]
