Από την έντυπη έκδοση
Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Είναι να ελπίζει κανείς πως ο Αλέξης Τσίπρας θα αποφύγει, μεταβαίνοντας κατά τον προγραμματισμό στο Βερολίνο μετά μιαν (ακόμη) Κορυφή των Βρυξελλών, για συνάντηση και «πολιτική διαπραγμάτευση» με την καγκελάριο Μέρκελ, το σφάλμα των προκατόχων του. Συμβολικά, να μη φωτογραφηθεί με τη Mutti Μέρκελ στον εξώστη της Καγκελαρίας, εκείνην να του δείχνει προς τον κρυστάλλινο θόλο του σημερινού Μπούντεσταγκ, αφηγούμενη όλην τη βαριά ιστορία του Ράιχσταγκ κ.ο.κ. Πολιτικά/λειτουργικά, να μην προβάλει το επιχείρημα «αν δεν στηριχθώ πολιτικά, πέφτω» ή πάντως «μόνη μου επιλογή έχω την προκήρυξη εκλογών».
Ούτε η φωτογραφική αποτύπωση καλωσορίσματος έκανε καλό, ούτε και η πτωχοπροδρομική εξήγηση της αδυναμίας να σηκώσει άλλο κόστος η κυβέρνηση της πικραμένης Ελλάδας του τέλους 2016, όπως π.χ. συνέβη όταν ο Γιώργος Παπανδρέου (Κορυφή του 2010, τότε που είχε προταθεί στα σοβαρά να αρθεί το δικαίωμα ψήφου των χωρών που έμπαιναν σε Πρόγραμμα: «αν επιμένετε σε αυτό σας παραδίδω τα κλειδιά της χώρας») αντιμετώπισε οριακά τη Μέρκελ, ή πάλι όταν ο Αντώνης Σαμαράς επιχείρησε να ξαναγράψει το προφίλ του (αναλαμβάνοντας την εξουσία, το 2012, με το «ουδείς αναμάρτητος» · διακηρύσσοντας, το 2014, το success story με το «παρά την πολύ σκληρή λιτότητα, η χώρα βγαίνει από την ύφεση») για να διεκδικήσει γερμανική στήριξη στη συνέχεια.
Αν κάτι αξίζει να κρατηθεί για τη συνάντηση Μέρκελ-Τσίπρα δεν είναι η πολιτική διαπραγμάτευση που τόσες και τόσες φορές διαψεύσθηκε. Είναι το αν θα δοθεί χώρος, περιθώριο κινήσεων αμοιβαία (όσο κι αν οι συσχετισμοί σαφώς έχουν ισχυρό και αδύναμο, εδώ), που να επιτρέπει μέσα από τη διαδικασία της αναβολής, της παραπομπής στο μέλλον, παρακάτω και μέσα από διατυπώσεις («language» όπως λέγεται στις διεθνείς και ευρωπαϊκές συνάξεις) που να επιτρέπουν στις δυο πλευρές να προχωρήσουν.
Όμως θα διακόψουμε εδώ, καθώς το τι θα συμβεί – και πώς ό,τι συμβεί θα προβληθεί δημόσια: εδώ είναι που το πράγμα μετράει! – στο Βερολίνο βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Με δυσάρεστα βαριά την υποθήκη Πολ Τόμσεν που εξήγησε -για να αποφύγει το blame game για την αναποτελεσματική λιτότητα του 3,5% πρωτογενούς πλεονάσματος εις το διηνεκές!- ότι οι αδιέξοδες επιλογές του Προγράμματος βαρύνουν την ίδια την Ελλάδα που δέχθηκε/δέχεται την επιβολή των Ευρωπαίων. Οπότε…. γιατί να παριστάνουμε ότι προβλέπουμε; Μόνο και μόνο για να διαψευδόμαστε στην επομένη στροφή· να συμμαζεύονται τα πράγματα στη μεθεπόμενη· να ξαναδιαψεύδονται παρακάτω;
Πάμε σε πιο συγκεκριμένα· απτά· προσγειωμένα ζητήματα. Μιας και θα ,ναι Βερολίνο, δηλαδή Γερμανία, δηλαδή «καρδιά της Ευρώπης» ο Αλέξης Τσίπρας, μήπως θα ‘ταν καλό και χρήσιμο -πρακτικά- να έκανε μια συνεννόηση παρασκήνιου π.χ. για την υπόθεση των Περιφερειακών Αεροδρομίων, όπου έχει βγει πλειοδότης η (γερμανική, βέβαια…….) Fraport, αλλά τώρα το πράγμα χρονοτρίβεται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή που κοσκινίζει και ξανακοσκινίζει νομικά -υποτίθεται- την υπόθεση, μήπως και κρύβεται κάποιο στοιχείο «κρατικής ενίσχυσης» που πρέπει να σταθμιστεί με βάση τα ευρωπαϊκά θέσμια; Όλοι γνωρίζουν ότι όταν βασικά συμφέροντα διακυβεύονται, τότε η νομική ακριβολογία πάει πίσω. Ακόμη και στις Βρυξέλλες · ιδίως στις Βρυξέλλες! (Βέβαια, για να πει κάτι τέτοιο ο Έλληνας πρωθυπουργός στο Βερολίνο, καλό ήταν που φρόντισε πρώτα να συμμαζέψει «τους δικούς του»/τους δικούς μας. Εννοούμε την ΥΠΑ, την Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας που επιχείρησε να εκτροχιάσει τη σύμβαση παραχώρησης των Περιφερειακών, ανακοινώνοντας ότι στο Αεροδρόμιο «Μακεδονία» θα άρχιζαν έργα βελτίωσης /επιμήκυνσης του βασικού αεροδιαδρόμου ακριβώς στην… έναρξη της τουριστικής περιόδου! Τρικλοποδίζοντας έτσι όλη την υπόθεση των Περιφερειακών, όπου η Θεσσαλονίκη ήταν η διαμαντόπετρα από πλευράς κίνησης). Άμα, δε, αδράξει την προσοχή της καγκελαρίου Μέρκελ σ’ αυτό το πρακτικό ζήτημα -γιατί από τέτοια πρακτικά ζητήματα, και όχι από «πολιτικές διαπραγματεύσεις» ή ωραίες προθέσεις με ωραία λόγια είναι που εξαρτάται η ανάκαμψη, η επιστροφή σε αληθινούς αναπτυξιακούς ρυθμούς, χωρίς την οποία ΚΑΝΕΝΑ Πρόγραμμα δεν βγαίνει πέρα!- ας επωφεληθεί να της εξηγήσει πώς οι φαρμακοτρίφτες των Βρυξελλών ανακόπτουν την πορεία και του μεγάλου greenfield αεροδρομίου στο Καστέλι, στην Κρήτη, πάλι με νομική δήθεν επιχειρηματολογία (ενώ στο βάθος βρίσκεται η για πρώτη φορά παρουσία στην Ελλάδα ινδικών κεφαλαίων, του νέου αφυπνισμένου γίγαντα της Ασίας). Τέτοια ας προσέξει ο Αλέξης Τσίπρας στην οδό προς Βερολίνο, για να μην του καταλήξει οδός προς την Κανόσσα!
