Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Κλοτσάω το χρόνο. Αντίστροφα μετρά για το 2017 και οι προβλέψεις δίνουν και παίρνουν. Μία σύγχρονη Πυθία, ο Νορβηγός κοινωνιολόγος Γιόχαν Γκάλτουνγκ, που είχε προβλέψει την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, τώρα λέει ότι η εκλογή Τραμπ επιταχύνει την παρακμή των ΗΠΑ.
Το Bloomberg εξέδωσε τον δικό του οδηγό απαισιοδοξίας. Οι ΗΠΑ επιστρέφουν στον απομονωτισμό, η Λεπέν γίνεται πρόεδρος της Γαλλίας και με δημοψήφισμα ζητεί την αποχώρηση από την Ε.Ε., στην Ιταλία οι «πεντάστεροι» ανέρχονται στην εξουσία και θέλουν να στείλουν το ευρώ στην εξορία, η Μέρκελ χάνει τις εκλογές, καταργείται η ζώνη Σένγκεν, η Ελλάδα καταρρέει και διάσωση δεν ρέει.
Δεν είναι πλέον τα ενδεχόμενα που τρομάζουν, αν και κάνουν τη δουλειά τους, τη φανερή και τη λαθραία. Δεν είναι καν η σειρήνα της αβεβαιότητας που βογκά, αλλά ότι τίποτα ή σχεδόν τίποτα δεν εκπλήσσει στα χρόνια της κρίσης. Του κόσμου τα παράλογα φαίνονται λογικά και η κατάδυση είναι το σενάριο που νικά. Οι σουρεαλιστικές καταστάσεις διαδέχονται τις σχιζοφρενικές και ακόμη και η ίδια η πραγματικότητα αναγκάζεται να το βάλει στα πόδια.
Ένας πληθωρισμός εκτιμήσεων. Το πρόβλημα είναι ότι ο πληθωρισμός συνοδεύεται από υποτίμηση. Υποτιμούν την πολυπλοκότητα του κόσμου και υπερτιμούν τη δική τους ικανότητα.
Όπως ο «διορατικός» Βρετανός πρωθυπουργός Νέβιλ Τσάμπερλεϊν, όταν το 1938 περιχαρής, επιστρέφοντας από το Μόναχο, όπου στις 29-30 Σεπτεμβρίου είχε συνάψει σύμφωνο ειρήνης με τον Χίτλερ, ζήτησε από τους οπαδούς του, που τον υποδέχθηκαν έξω από την Ντάουνιγκ Στριτ, να κοιμούνται ήσυχοι γιατί ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι τον διαβεβαίωσαν ότι δεν θα κάνουν πόλεμο.
Όπως ο πρώην Βρετανός πρωθυπουργός, Γκόρντον Μπράουν, που το 2007 δήλωσε ότι οι κύκλοι ανάπτυξης και ύφεσης της οικονομίας ήταν πλέον παρελθόν.
Το μέλλον εκδικείται. Φευ, όχι πάντα αυτούς που πέφτουν πανηγυρικά έξω στις προγνώσεις τους.
