Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ξέραμε τα τυριά μακράς ωρίμανσης και τα οινοπνεύματα πολύ μακράς ωρίμανσης. Τώρα, μαθαίνουμε και τα βραχυπρόθεσμα μέτρα με ορίζοντα ωρίμανσης το 2060.
Είναι λύση οι ασκήσεις υπομονής και η εξορία των προβλημάτων στο «αλλού», αφού «μακροπρόθεσμα όλοι θα είμαστε νεκροί», όπως συγκλονιστικά δίδαξε ο Κέινς; Αν πιστεύουμε ότι οι οικονομικοί φορείς είναι παράλογοι, μπορεί και να είναι.
Σύμφωνοι, το καταλάβαμε ότι με τη φράση «βραχυπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους» εννοούν αυτά που θα ληφθούν άμεσα, κάτι που είχε προβλεφθεί από τον περασμένο Μάιο, αλλά όσο κι αν κάποιοι είναι αποφασισμένα και συστηματικά επιμελείς στην αφαίρεση, δεν μπορούν να κλαδέψουν την προσληψιμότητα των λέξεων ούτε από έναν ανυποψίαστο ή οκνηρό νου.
Δεν τολμώ να σκεφτώ τι θα περιλαμβάνουν τα μεσομακροπρόθεσμα, αν και εφόσον κάποτε συγκεραστούν οι 19 διαφορετικές γνώμες. Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια/ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί;
Με τον χρόνο και το timing ένα θέμα το ‘χουν στην Ε.Ε., αλλά με τις προβλέψεις θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για το Όσκαρ σεναρίου. Δεν έχουν περάσει παρά έξι χρόνια από τότε που η τρόικα θεωρούσε εφικτή την επιστροφή της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές το 2011, λόγω της σημαντικής προόδου στα δημοσιονομικά. «Είναι σχετικά ενθαρρυντικό ότι η διάθεση της αγοράς αρχίζει να βελτιώνεται», είχε εκτιμήσει στις 5 Αυγούστου 2010 ο κ. Τόμσεν, χαρακτηρίζοντας πιθανή την έκδοση ομολόγου μέσα στο 2011.
Τσάμπα είναι οι προβλέψεις. Γι’ αυτούς που τις κάνουν. Άλλοι πληρώνουν και θα πληρώνουν σε βάθος χρόνου και μετά πόνου. Σ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο, ενθρονίζεται το συγκεχυμένο, που μπορεί να μην είναι μετρήσιμο, αλλά παράγει μετρήσιμα, χειροπιαστά αποτελέσματα. «Μια ανάσα με μεγάλο κόστος», «αποφάσεις που βοηθούν, αν και δεν είναι δωρεάν», «η συμφωνία κάνει την Ελλάδα να μοιάζει κάπως λιγότερο με τον Σίσυφο, αλλά ακόμη μοιάζει με έναν Ηρακλή».
Μήπως «εμφανίζεται μεταμφιεσμένη σε άνοιξη μια παράξενη αγριότητα… Όλο φύκια σχιστά και ματόκλαδα Kίρκης», καταπώς λέει ο ποιητής;
