Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Δ. Παυλόπουλου
[email protected]
Η έκπληξη και η απογοήτευση στους βρετανικούς κυβερνητικούς κύκλους ήταν έκδηλη μετά την απόφαση του Ανώτερου Δικαστηρίου Αγγλίας και Ουαλίας να χρίσει το κοινοβούλιο και όχι την κυβέρνηση αρμόδιο για την επίκληση του άρθρου 50.
Η νέα «Σιδηρά Κυρία» της χώρας και των Συντηρητικών Τερέζα Μέι είχε επενδύσει πολλά στη μονοπωλιακή διαχείριση από πλευράς κυβέρνησης -χωρίς κοινοβουλευτικές περισπάσεις- της διαδικασίας εξόδου από την Ε.Ε.
Στην ψηφοφορία στη Βουλή των Κοινοτήτων ελλοχεύουν κίνδυνοι αναθέρμανσης της εσωτερικής σύγκρουσης στο Συντηρητικό Κόμμα μεταξύ ευρωπαϊστών και ευρωσκεπτικιστών. Ανάλογη εικόνα -αλλά με μικρότερη πολιτική σημασία σε αυτή τη φάση- ενδέχεται να επικρατήσει και στους Εργατικούς.
Η δέσμευση για εκκίνηση της διαδικασίας εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ε.Ε. μέχρι την 31η Μαρτίου βρίσκεται πλέον στον αέρα, καθώς η Μέι δεν καταθέτει τα όπλα και προχωρά σε έφεση στο Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ωστόσο, οι Βρυξέλλες, το Βερολίνο και το Παρίσι δεν αναμένεται να ενθουσιαστούν με την επιμήκυνση του χρόνου διεργασιών για ένα ήδη επίπονο διαζύγιο.
Η μη ύπαρξη κωδικοποιημένου σε συνεκτικό κείμενο βρετανικού συντάγματος, απότοκο μακραίωνης παράδοσης, οδήγησε τον «Guardian» να κάνει λόγο για «μη συνταγματικώς δοκιμασμένο έδαφος», στο οποίο οδηγεί η απόφαση του δικαστηρίου.
Η «απόδραση» των πρωτεργατών του Brexit, με τον Τζόνσον να αποτάσσεται πρωθυπουργία και ηγεσία των Συντηρητικών και τον Φάρατζ να αποχωρεί από την ενεργό δράση και να ψάχνει το μέλλον του στη… γερμανική πρεσβεία, απομειώνει την πολιτική δυναμική μιας επιλογής που μέλλει να αλλάξει τον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη.
Το λαβυρινθώδες σκηνικό συμπληρώνεται από το γεγονός ότι η πλειοψηφία των Βρετανών βουλευτών είχε ταχθεί υπέρ του Bremain, ωστόσο η πλειοψηφία των εκλογικών τους περιφερειών στην Αγγλία τάχθηκε υπέρ του Brexit.
Η δικαστική απόφαση φέρνει εγγύτερα το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, για τις οποίες όμως χρειάζεται η έγκριση των δύο τρίτων της Βουλής. Απαιτείται δηλαδή μια πολιτική «αυτοκτονία» των βουλευτών των Εργατικών, σε περίοδο ισχνών δημοσκοπικών αγελάδων για τη βρετανική Κεντροαριστερά.
Η Τερέζα Μέι έχει πλέον να ελπίζει στην έφεσή της, ωστόσο το ενδεχόμενο ενός «σκληρού» και αταλάντευτου Brexit φαντάζει πια όνειρο θερινής νυκτός.
