Πολλοί εργαζόμενοι μιας ορισμένης ηλικίας μετρούν αντίστροφα για την ημερομηνία συνταξιοδότησης. Ανυπομονούν για την ευκαιρία να κάνουν πράγματα, για τα οποία δεν είχαν ποτέ χρόνο: να περάσουν περισσότερες στιγμές με τα αγαπημένα τους πρόσωπα, να ταξιδέψουν, να αποκτήσουν νέα χόμπι. Ή και να μην κάνουν τίποτα. Απλά να ξεκουραστούν.
Άλλοι πάλι επιθυμούν απεγνωσμένα να συνταξιοδοτηθούν, αλλά δεν μπορούν, καθώς οι οικονομικές συνθήκες δεν το επιτρέπουν. Μπορεί να μην έχουν αρκετά χρήματα στην άκρη, ούτε προοπτική καλής σύνταξης.
Αλλά υπάρχουν και οι άνθρωποι που δεν θέλουν ούτε να σκέφτονται ότι θα έρθει αυτή η μέρα, που ελπίζουν να την παρακάμψουν εντελώς και σχεδιάζουν να μην αποσυρθούν ποτέ. Τι ωθεί τους ανθρώπους να συνεχίσουν να εργάζονται πολύ πέρα από την ηλικία που θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν άνετα την εργασία και να ζήσουν με τη σύνταξη και τις οικονομίες τους; Ποια οφέλη αποκομίζουν που μπορεί να χάσουν όσοι συνταξιοδοτηθούν;
Η Wall Street Journal μίλησε με ανθρώπους, που ανήκουν σε αυτήν την τελευταία κατηγορία, κυρίως 60 ετών και άνω, για να μάθει πώς σκέφτονται. Να λοιπόν, τι μοιράστηκαν.
Καλύτερη η δουλειά μου από τα σταυρόλεξα
«Θα αποσυρθώ στην κηδεία μου. Στα 70 μου χρόνια, απολαμβάνω απόλυτα την δικηγορία και την έρευνα. Ασχολούμαι με τον εντοπισμό αγνοουμένων, ειδικά των μακροχρόνιων απόντων. Στην πραγματικότητα πληρώνομαι για να λύνω γρίφους και να βοηθάω ανθρώπους και επιχειρήσεις. Αυτό είναι πιο διασκεδαστικό από το να λύνω σταυρόλεξα.
Έχω επηρεαστεί από τον πατέρα μου, ο οποίος δούλευε έως και τα 78 του, τουλάχιστον 3 με 4 ημέρες την εβδομάδα. Σταμάτησε όταν δεν μπορούσε να δουλεύει πια. Έχω επίσης έναν φίλο που ασχολείται ακόμα με το επάγγελμα της έρευνας στα 80 του, έναν μέντορα που εργάστηκε επίσης έως τα 80 έτη και είχα γνωρίσει έναν καθηγητή Νομικής που δίδασκε καλά στα 90 του και έζησε πάνω από τα 100».
Charles-Eric Gordon, ηλικίας 70 ετών, Plainview, N.Y.
Γεμάτη ενέργεια και χωρίς υποχρεώσεις
«Σε μια εποχή που ολοένα και περισσότεροι συγγενείς, φίλοι ή συνεργάτες οδηγούνται προς τη σύνταξη, εγώ πηγαίνω προς την αντίθετη κατεύθυνση. Οι ανατροπές της ζωής με οδήγησαν να κάνω ένα διάλειμμα από την καριέρα μου, να μεγαλώσω τα παιδιά μου όταν ήταν μικρά. Μετά χρειάστηκε να κάνω ακόμη ένα διάλειμμα για να φροντίσω πρόσωπο της οικογένειας. Μετά από αυτό το τελευταίο διάλειμμα, είμαι γεμάτη ενέργεια, αλλά χωρίς υποχρεώσεις ή ενδιαφέροντα που να γεμίζουν τον χρόνο μου.
Μόλις ξεκίνησα ξανά την καριέρα μου τον Μάρτιο. Απολαμβάνω την ανθρώπινη αλληλεπίδραση και μάθηση. Με το νέο ευέλικτο μοντέλο εργασίας —ένα από τα λίγα θετικά αποτελέσματα της πανδημίας— οι εργαζόμενοι μπορούν πλέον να περνούν χρόνο με την οικογένεια, να ταξιδεύουν και να απολαμβάνουν πολλές από τις χαρές της συνταξιοδότησης. Μόλις αγόρασα μια γκαρσονιέρα δίπλα στη λίμνη από την οποία θα εργάζομαι εξ αποστάσεως. Ο οικονομικός μου σύμβουλος λέει ότι πρέπει να σχεδιάζουμε τα πάντα σαν να πρόκειται να ζήσουμε μέχρι τα 100. Γιατί λοιπόν να παραιτηθώ;
Nancy Murphy, 59, Ponte Vedra Beach, Fla.
Ένα μάθημα ζωής και θανάτου
Ο πατέρας μου είπε στον πατέρα του, ο οποίος ήταν δικαστής, να συνταξιοδοτηθεί στα 66 του. Την ημέρα που ο παππούς μου παρέδωσε τα κλειδιά του γραφείου του, έπαθε εγκεφαλικό. Πέθανε τρεις μέρες αργότερα. Ο πατέρας μου, που ήταν μόλις 33 τότε, κατηγορούσε τον εαυτό του, νομίζοντας ότι είχε αναγκάσει τον πατέρα του να γίνει άχρηστο μέλος της κοινωνίας.
Ο πατέρας μου είναι 88 τώρα και γιατρός. Αν δεν υπήρχε η πανδημία, θα εργαζόταν ακόμα σήμερα. Είχε κάνει ό,τι ήταν απαραίτητο για να παραμείνει ενεργός και ενημερωμένος για τις τελευταίες τεχνολογίες. Μπορώ να δω πόσο τον έχει επηρεάσει τελικά το να αναγκαστεί να τερματίσει την επαγγελματική του ζωή.
Εγώ ο ίδιος δεν σκοπεύω να συνταξιοδοτηθώ πριν να με εγκαταλείψουν οι σωματικές δυνάμεις μου. Η τεχνολογία έχει κάνει απίστευτες προόδους που επιτρέπουν στους εργαζόμενους να συνεισφέρουν χωρίς τη φθορά της ανάγκης να ταξιδεύουν ή να μετακινούνται τόσο πολύ. Πιστεύω ότι υπάρχει χώρος για τους παλιούς για μεγάλο χρονικό διάστημα, και αυτό θα βελτιωθεί μόνο καθώς η εικονική πραγματικότητα και η τεχνητή νοημοσύνη διευκολύνουν την εφαρμογή της εμπειρίας. Λέω όχι στη σύνταξη, αρνούμαι να πεθάνω».
Juan Gallardo, 62, Μαϊάμι, Φλόριντα.
Είμαι σε ζήτηση
«Γιατί να συνταξιοδοτηθείτε τώρα; Η ζήτηση εργασίας υπερβαίνει την προσφορά εργασίας. Αυτή είναι η πιο σφιχτή αγορά εργασίας που έχω δει ποτέ στην καριέρα μου.
Ως baby boomer θυμάμαι πόσο έντονος ήταν ο ανταγωνισμός στην αρχή της καριέρας μου για κάθε θέση. Αυτό που συμβαίνει τώρα είναι ένα ευπρόσδεκτο φαινόμενο. Σε αυτόν τον ταχέως μεταβαλλόμενο κόσμο της εργασίας, μόλις φύγετε, θα είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψετε εάν το επιλέξετε. Σκεφτείτε πολύ και σκληρά πριν πάρετε την απόφαση συνταξιοδότησης».
Eric J. Letendre, 67, Charleston, W.Va.
Χωρίς σκοπό, χωρίς αξία
«Έχεις δουλέψει για δεκαετίες, ίσως και όλη σου τη ζωή. Αυτό είναι ένα κομμάτι σου, πολύ μεγάλο. Και μια μέρα το απενεργοποιείς. Εντάξει, εκτός από την απώλεια εισοδήματος, τι θα κάνω όταν φτάσει εκείνη η ώρα; Να αρχίσω τις δουλειές στο σπίτι; Μετά από μερικές εβδομάδες ή μήνες, θα έχω φτιάξει τα πάντα. Θα παίζω γκολφ; Ωραία, αλλά και αυτό μετά από μερικούς μήνες, θα παλιώσει. Να ταξιδέψω στον κόσμο; Τέλεια, αλλά και αυτό θα παλιώσει. Ακριβώς όπως οι μύες που ατροφούν αν δεν τους χρησιμοποιούμε, έτσι ατονεί ο εγκέφαλος και οι γνωστικές μας ικανότητες. Πρέπει να έχετε προγραμματίσει ενδιαφέρουσες, διεγερτικές δραστηριότητες. Διαφορετικά, σιγά σιγά θα μαραζώσετε και θα πεθάνετε χωρίς σκοπό στη ζωή, χωρίς αξία για τους άλλους.
Η γυναίκα μου συνταξιοδοτήθηκε πριν από αρκετά χρόνια. Τώρα πιστεύει ότι ήταν μια από τις χειρότερες αποφάσεις της ζωής της. Η επιστροφή στο εργατικό δυναμικό θα είναι δύσκολη έως αδύνατη».
Mike Drabicky, 70, Dallas
