Μπορεί εκατομμύρια τουρίστες να συρρέουν κάθε χρόνο στους Καταρράκτες του Νιαγάρα, στα σύνορα μεταξύ της Καναδικής επαρχίας του Οντάριο και της αμερικανικής πολιτείας της Νέας Υόρκης, για να απολαύσουν το μεγαλείο της φύσης, ωστόσο τα πλάνα τους θα μπορούσαν να αλλάξουν προσωρινά, καθώς οι αμερικανικές αρχές επεξεργάζονται μερικό «κλείσιμό» τους για κάποιο χρονικό διάστημα.
Βάσει του σχεδίου που εξετάζει η πολιτεία της Νέας Υόρκης, υπάρχουν σκέψεις να γίνει προσωρινή εκτροπή του νερού που καταλήγει στους καταρράκτες «Americans Falls» και «Bridal Veil Falls», προκειμένου να πραγματοποιηθούν έργα συντήρησης σε δύο γέφυρες οι οποίες εκτείνονται πάνω από τον ποταμό Νιαγάρα εδώ και 115 χρόνια.
Οι γέφυρες, οι οποίες συνδέουν την ηπειρωτική χώρα με το νησί Goat, δεν μπορούν να επισκευαστούν παρά μόνο «αν η περιοχή παραμείνει στεγνή», σύμφωνα με τη διεύθυνση του πάρκου στο οποίο βρίσκονται οι καταρράκτες.
Σύμφωνα με την πρόταση που έχει τεθεί επί τάπητος, το νερό θα εκτραπεί προσωρινά προς τους καταρράκτες Horseshoe στην καναδική πλευρά των συνόρων, προκειμένου να επισκευαστούν ή να αντικατασταθούν οι γέφυρες, όπως αναφέρει το περιοδικό «Travel and Leisure».
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που σχεδιάζεται να μπει «φρένο» στους καταρράκτες, αφού το 1969 είχε γίνει εκτροπή του νερού προκειμένου να μελετηθεί η διάβρωση του εδάφους στην περιοχή.
Πάντως, τα όποια σχέδια για εκτροπή του νερού δεν αναμένεται να υλοποιηθούν άμεσα, καθώς απαιτείται η κατασκευή αναχωμάτων και στεγανών που θα συγκρατήσουν την τρομακτική ορμή του νερού που κατευθύνεται προς τους καταρράκτες.
Το κόστος των έργων, σε περίπτωση που τελικά εφαρμοστούν τα συγκεκριμένα σχέδια, εκτιμάται πως θα κυμανθεί μεταξύ 25 και 35 εκατομμυρίων δολαρίων.
Οι καταρράκτες του Νιαγάρα αποτελούνται από δύο μεγάλα τμήματα που χωρίζονται από το νησί Goat: οι καταρράκτες Horseshoe, η πλειονότητα των οποίων βρίσκεται στην Καναδική πλευρά των συνόρων, και των Americans Falls στην Αμερικανική πλευρά. Οι μικρότεροι Bridal Veil Falls βρίσκονται επίσης στην αμερικανική πλευρά, αλλά διαχωρίζονται από τους άλλους με το νησί Luna.
Σχηματίστηκαν όταν υποχώρησαν οι παγετώνες την τελευταία εποχή των πάγων, με το νερό από τις νεοσυσταθείσες τότε Μεγάλες Λίμνες να δημιουργεί έναν δρόμο μέσα από τους κρημνούς της περιοχής προς τον Ατλαντικό Ωκεανό.
Περισσότερα από 168.000 κυβικά μέτρα νερού πέφτουν κάθε λεπτό κατά την περίοδο της υψηλής ροής και σχεδόν 110.000 κυβικά μέτρα κατά μέσο όρο.
