Η αποβολή μιας εγκύου είναι σίγουρα ένα πολύ δυσάρεστο γεγονός, που δυστυχώς μπορεί να συμβεί σε αρκετές γυναίκες. Ωστόσο, οι ειδικοί συμβουλεύουν κάθε γυναίκα να σκεφτεί πρώτα από όλα ότι η αποβολή σχεδόν πάντα είναι πέρα από τον έλεγχο της γι αυτό, καλό θα είναι αντί να κατηγορεί τον εαυτό της για κάτι που δεν θα μπορούσε να αποτρέψει, καλό θα είναι να μιλήσει με το γιατρό της ώστε, να ενημερωθεί και να προχωρήσει σε μια επόμενη εγκυμοσύνη.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA), το 12% – 15% όλων των κλινικά τεκμηριωμένων κυήσεων καταλήγει σε αποβολή. Επίσης, τουλάχιστον το 30-60% όλων των συλλήψεων θα τερματιστούν εντός των πρώτων 12 εβδομάδων της κυοφορίας. Στο 50% των περιπτώσεων, η γυναίκα δεν έχει προλάβει καν να συνειδητοποιήσει ότι είναι έγκυος. Ο κίνδυνος αποβολής αυξάνεται με τον αριθμό των προηγούμενων διακοπών κύησης, αλλά συνήθως είναι μικρότερος από 50%.
Όπως εξηγεί ο Μαιευτήρας-Χειρουργός Γυναικολόγος Χάρης Χ. Χηνιάδης, σε πολλές περιπτώσεις οι γυναίκες υποβάλλονται σε ένα κυκεώνα εξετάσεων λόγω π.χ. ασυμβατότητας του σώματός της με το σπέρμα του συζύγου και άλλα συναφή, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε εφαρμογή ‘εμβολιασμών’ με ‘λεμφοκύτταρα’ και άλλες ουσίες. Ωστόσο, όπως συμπληρώνει, όλα αυτά δεν έχουν καμία πιστοποίηση ή έλεγχο και έχουν απαγορευτεί τόσο από το Βρετανικό (RCOG) όσο και από το Αμερικανικό (ACOG) Κολέγιο Μαιευτικής και Γυναικολογίας. Και αυτό, διότι η εφαρμογή τους έχει αυξημένη πιθανότητα πολύ σοβαρών επιπλοκών στην υγεία των μητέρων και πρέπει να γίνεται μόνο στα πλαίσια ερευνητικών προγραμμάτων και μετά από ενημέρωση των ασθενών για τις επιπλοκές αυτές.
Παρά την πρόοδο της Ιατρικής, η αποβολή δεν είναι πάντα πλήρως κατανοητή και για ένα μικρό ποσοστό περιπτώσεων δεν υπάρχει ξεκάθαρη εξήγηση. Ωστόσο, διαχρονικά έχουν εντοπιστεί κάποια αίτια με αυξημένη συχνότητα.
Όπως αναφέρει ο γιατρός, οι χρωμοσωμικές ανωμαλίες ευθύνονται για το 75% των αποβολών, ειδικά σε γυναίκες άνω των 40 ετών που τα ωάρια τους έχουν μεγάλη πιθανότητα κακής αντιγραφής του γενετικού υλικού κατά τη διαίρεσή τους.
Σημαντικό ρόλο παίζουν και οι ανωμαλίες της μήτρας (όπως, ινομυώματα, διαφράγματα ενδομητρίου, πολύποδες), οι λοιμώξεις της μητέρας (π.χ. μυκόπλασμα), τα αυτοάνοσα νοσήματα και η θρομβοφιλία. Ενώ, η ανεπάρκεια του τραχήλου σπάνια ευθύνεται για αποβολές μέχρι την 24η εβδομάδα της κύησης. Και τέλος, η έκτοπη κύηση δεν είναι αυτή καθαυτή αποβολή, αλλά δυστυχώς αν διαγνωστεί κάτι τέτοιο η γυναίκα υποβάλλεται σε θεραπεία που κατά κανόνα οδηγεί στο σταμάτημα της ανάπτυξης του εμβρύου.
Σύμφωνα με τον Δρ. Χηνιάδη, οι γυναίκες πρέπει να ελέγχουν τη θεραπεία που τους προτείνεται και σε περίπτωση αμφιβολίας να ζητούν και δεύτερη γνώμη από ειδικό. Αν βρεθεί ότι πάσχει από αυτοάνοσο νόσημα, όπως για παράδειγμα το αντιφωσφολιπιδικό σύνδρομο, η θεραπεία που πρέπει να εφαρμοστεί αυξάνει την πιθανότητα επιτυχίας κατά 40% περίπου στην επόμενη εγκυμοσύνη.
Αυτό όμως που θα πρέπει να θυμάστε, όπως τονίζει ο γιατρός, είναι ότι οι περισσότερες γυναίκες που έχουν μια αποβολή, την επόμενη φορά έχουν μια κανονική, υγιή εγκυμοσύνη.
