Τότε και τώρα… Την περίπτωση τηλεφωνικών υποκλοπών του 1993, σχεδόν 30 χρόνια πριν, με πρωταγωνιστή τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, πατέρα του Έλληνα πρωθυπουργού, υπενθύμισαν οι Financial Times σε σχετικό άρθρο τους για τις παρακολουθήσεις. Τότε το ελληνικό κοινοβούλιο, αναφέρει ο αρθρογράφος Τόνι Μπάρμπερ, ψήφισε την παραπομπή σε δίκη του πρώην πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη, για συμμετοχή στο σχέδιο υποκλοπής συνομιλιών πολιτικών αντιπάλων και δημοσιογράφων. Η υπόθεση σταμάτησε όταν το ΠΑΣΟΚ, το κυβερνών σοσιαλιστικό κόμμα, υποστήριξε είτε από γενναιοδωρία είτε λόγω πολιτικών σκοπιμοτήτων, ότι οι κατηγορίες πρέπει να αποσυρθούν.
«Τώρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, γιος του πρώην πρωθυπουργού και πρωθυπουργός από το 2019, βρίσκεται στο επίκεντρο ενός παρόμοιου σκανδάλου υποκλοπών. Ο χρόνος θα δείξει αν θα προχωρήσουν νομικές διαδικασίες» αναφέρει ο Μπάρμπερ και συνεχίζει: Τα πολλά αναπάντητα ερωτήματα για την υπόθεση ρίχνουν σύννεφο πάνω από την κυβέρνηση. Αυτό έχει σημασία, γιατί η εικόνα της Ελλάδας έχει υποστεί μια αξιοσημείωτη και από πολλές απόψεις δικαιολογημένη μεταμόρφωση από τα χρόνια της κρίσης της δεκαετίας του 2010. Κάποτε φαινόταν πιθανό ότι τα δεινά του χρέους της χώρας θα οδηγούσαν σε μια καταστροφική χρεοκοπία και έξοδο από την ευρωζώνη, απειλώντας τη νομισματική ένωση της Ευρώπης. Η πολιτική πολώθηκε με τις εκλογές το 2015 όταν ο ΣΥΡΙΖΑ, σχημάτισε την πιο ριζοσπαστική αριστερή κυβέρνηση σε μια ευρωπαϊκή δημοκρατία από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο».
Στην συνέχεια ο αρθρογράφος, αναφέρεται στην επιτυχή προσπάθεια της Ελλάδας, να βγει από τα μνημόνια, «υπό την κυριαρχία ενός εξημερωμένου ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας του Μητσοτάκη»,
«Η Ελλάδα ικανοποίησε τις συνθήκες των πιστωτών της με την ΕΕ να ανακοινώνει τον Αύγουστο το τέλος της «ενισχυμένης εποπτείας» των ελληνικών δημοσιονομικών και οικονομικών πολιτικών. Η χώρα έγινε επίσης πολύτιμος εταίρος στην αντιμετώπιση των περιφερειακών προβλημάτων. Η διευθέτηση των διαφορών με την Βόρεια Μακεδονία έθεσε τέλος σε μια από τις πιο δυσεπίλυτες διπλωματικές διαφορές των Βαλκανίων. Η Αθήνα υπήρξε πιστός σύμμαχος του ΝΑΤΟ στην υποστήριξη της Ουκρανίας μετά τη ρωσική εισβολή τον Φεβρουάριο. Δυστυχώς, το σκάνδαλο με τις διαβολές υποδηλώνει ότι δεν είναι όλα καλά στην πολιτική και τη διακυβέρνηση της Ελλάδας μετά την κρίση.
«Υπό τον έλεγχό του»
Το δημοσίευμα επισημαίνει το γεγονός ότι μετά την ανάληψη των καθηκόντων του, ο Κ. Μητσοτάκης έθεσε υπό τον έλεγχό του την ΕΥΠ, στην οποία έβαλε επικεφαλής, «υπό τον έλεγχό του« τον Παναγιώτη Κοντολέων, επικεφαλής ιδιωτικής εταιρείας ασφαλείας. Ο Κοντολέων παραιτήθηκε τον Αύγουστο μετά την παραδοχή της ΕΥΠ ότι παρακολουθούσε το τηλέφωνο του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Νίκου Ανδρουλάκη. Το επόμενο κεφάλι που έπεσε ήταν αυτό του Γρηγόρη Δημητριάδη, στενότατου συνεργάτη του Έλληνα πρωθυπουργού, ο οποίος είχε την πολιτική εποπτεία της ΕΥΠ. «Ο Δημητριάδης τυγχάνει να είναι ανιψιός του Μητσοτάκη, επισημαίνουν και σε αυτήν την περίπτωση οι Fianancial Times.
«Τη Δευτέρα ο Μητσοτάκης διέψευσε ξανά ότι είχε οποιαδήποτε ανάμειξη στις υποκλοπές. Όμως το σκάνδαλο αρνείται να φύγει από την επικαιρότητα, γιατί η υπόθεση Ανδρουλάκη δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση. Κάποιος —ούτε εμείς ούτε η ΕΥΠ, λέει αγανακτισμένη η κυβέρνηση— χρησιμοποιεί παράνομα ισραηλινής κατασκευής spyware Predator για να χακάρει τηλέφωνα άλλων δημοσίων προσώπων, συμπεριλαμβανομένων δημοσιογράφων ερευνητών»
«Η επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου που εξετάζει την παράνομη χρήση spyware επισκέφθηκε την Αθήνα την περασμένη εβδομάδα αναζητώντας απαντήσεις, αλλά έφυγε δυσαρεστημένη. Η Ολλανδή ευρωβουλευτίνα Σοφί Ιντ Βελτ, ανέφερε ότι οι ελληνικές αρχές δεν διεξάγουν «εντατική έρευνα για ενόχους» υπογραμμίζεται.
Οι υποκλοπές της Ολυμπιάδας
«Δεν είναι το μόνο τέτοιο μυστήριο στο πρόσφατο παρελθόν της Ελλάδας» αναφέρει ο Μπάρμπερ, υπενθυμίζοντας και την παρακολούθηση για μήνες των τηλεφώνων 100 περίπου ατόμων, συμπεριλαμβανομένου του τότε πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή». την περίοδο κοντά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004.
Μια δεκαετία αργότερα, προέκυψε ότι η επίθεση μπορεί να ήταν μέρος μιας μυστικής επιχείρησης των ΗΠΑ με στόχο την αποτροπή τρομοκρατικής επίθεσης κατά τη διάρκεια της Ολυμπιάδας.
Και για αυτό το σκάνδαλο, Έλληνες αξιωματούχοι αφήνουν υπαινιγμούς για ξένη ανάμειξη και επικαλούνται τους κανονισμούς για τα κρατικά μυστικά ώστε να δικαιολογήσουν την εν κρυπτώ διενέργεια ελέγχων.
«Αλλά όσο περισσότερο η κυβέρνηση καθυστερεί να δώσει μια εξήγηση, τόσο περισσότερο μοιάζει σαν να έχει κάτι να κρύψει, κινδυνεύοντας να βλάψει τη φήμη της σταθερής, νοκοκυρεμένης κυβέρνησης που έχει αποκτήσει με κόπο η Ελλάδα» καταλήγει ο Μπάρμπερ.
naftemporiki.gr
