Από την έντυπη έκδοση
Του Κώστα Ιωαννίδη
[email protected]
Η ασθένεια είναι έννοια που υποδηλώνει μια βλάβη, μια ανεπάρκεια στην εκπλήρωση του ρόλου που καλείται να εκτελέσει ένα τμήμα σε κάποιο ζώντα οργανισμό, γιατί έχει προσβληθεί από εχθρικές οντότητες ή έχει υποστεί φυσική φθορά.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, που για την ώρα είναι ζώσα, αλλά με εξαιρετικά αδύναμο σφυγμό, οι ιατροί που την εξέτασαν όριζαν ως κεντρικό πάσχοντα το ελληνικό Δημόσιο. «Ιατροί» ήταν τα πολιτικά κόμματα που εναλλάσσονταν στη διακυβέρνηση και στον ρόλο του θεράποντος ιατρού, με τους υπολοίπους να γίνονται συνήθως υπερασπιστές του… ασθενούς.
Τώρα και ο νυν πρωθυπουργός διαπιστώνει την ύπαρξη του μεγάλου ασθενούς, αλλά εκ της θέσεως του παν-επόπτη θα αναγνωρίσει και άλλα «κουσούρια» που αφορούν τους πολίτες συνολικά.
Αυτοί πάσχουν από την «άρνηση της εκπλήρωσης των φορολογικών τους καθηκόντων». Εχουν εκπαιδευτεί από την πολιτική των κομμάτων, που όποτε περνούσαν στην αντιπολίτευση επιχειρηματολογούσαν κατά της φορο-εισπρακτικής πολιτικής της εκάστοτε κυβέρνησης. Δεν αντιστρατεύονται την άδικη φορολόγηση, αλλά τους φόρους γενικά.
Γι’ αυτό υπερασπίζονται ομαδικά και αυθόρμητα κάθε ελεγχόμενο φορολογικά, ακόμα και εκείνους με τις πλαστογραφούσες ταμειακές. Στο γύρισμα του χρόνου ήρθε και η ώρα του ΣΥΡΙΖΑ. Κεντρικό εκφραστή επιχειρημάτων περί μη παροχής υπηρεσιών για τις οποίες πληρώνουμε το Δημόσιο.
Από τη θέση του ιατρού και κεντρικού υπεύθυνου για τη συλλογή των φόρων απέκτησε διαφορετική οπτική για την κατάσταση και φυσικά δεσμεύτηκε για την εξυγίανση των δημοσιονομικών της χώρας και του κρατικού μηχανισμού.
Στην πρώτη φάση της περιόδου «πρώτη φορά αριστερά» έγιναν οι παρατηρήσεις και οι διαπιστώσεις επί των ασθενειών, χωρίς απόφαση για κάποια σημαντική επέμβαση.
Στη δεύτερη, και να ήθελε να ολιγωρήσει, δεν μπορεί. Γιατί το απαιτούν οι εταίροι και οι δανειστές επιτακτικά, αλλά και οι πολίτες. Αφήνοντας πλέον την αποκλειστική ευθύνη στην κυβερνητική ομάδα.
Οι απλοί πολίτες, ας τους έχουν παρεξηγήσει οι ηγεσίες των κομμάτων εξουσίας που στις εθνικές εκλογές καταβαραθρώθηκαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν με τις επιλογές τους πάνω στο πολιτικό φάσμα. Και ας τρέχουν όλοι οι πρωθυπουργοί της χώρας μετά το 2009 στο εξωτερικό, διαλαλώντας την ύπαρξη διαφθοράς και διαπλοκής στη λειτουργία του κράτους. Διότι κατάλαβαν από την αρχή ότι θα βουλιάξουμε αν δεν αλλάξουμε.
Αρχικά τοποθέτησαν τον Γ. Α. Παπανδρέου στην κυβέρνηση, αλλά διαπίστωσαν ότι δεν κατάφερε να αλλάξει πραγματικά το ελληνικό Δημόσιο και τις νοοτροπίες που γεννούν την παθογένειά του.
Μετά έφεραν τη Ν.Δ. του Σαμαρά, που αποδείχθηκε άτολμη στην επέμβαση που χρειαζόταν ο μεγάλος ασθενής. Πρόσφατα έφεραν τον Αλέξη Τσίπρα για να τα αλλάξει όλα. Οχι για να διαπιστώσει, αλλά για να μεταρρυθμίσει.
Δεν επιτρέπεται λοιπόν να κατηγορηθούν οι Ελληνες πολίτες από εδώ και πέρα. Το βάρος πλέον ανήκει στους πολιτικούς εξολοκλήρου.
