Από την έντυπη έκδοση
Tου Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Υπάρχει μια βασική αντίφαση στη λειτουργία της κυβέρνησης. Από τη μια πλευρά, παίζει μπάλα με τους κανόνες της Ευρωζώνης και των αγορών. Από την άλλη πλευρά, κάνει ό,τι μπορεί για να μη βάλει γκολ.
Με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου και την ανακωχή απέναντι στους πάλαι ποτέ κοινωνικά ανάλγητους εκπροσώπους του διεθνούς νεοφιλελευθερισμού (sic), ο ΣΥΡΙΖΑ αποδέχθηκε τους όρους με τους οποίους λειτουργεί η σύγχρονη οικονομία. Από τους ζουρνάδες που δεν έπαιξαν ποτέ ή έπαιξαν και δεν ήχησαν, μετακινήθηκε στην παραδοχή ότι η ανάκαμψη της οικονομίας προϋποθέτει εκ των πραγμάτων την πρόσβαση του Ελληνικού Δημοσίου στις διεθνείς κεφαλαιαγορές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις επιμέρους επιλογές της.
Η αλήθεια είναι ότι, έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, το comeback της Ελλάδας δεν είναι απλή υπόθεση. Ενδεικτική είναι η αναφορά του Moody’s, κατά την περιγραφή των παραγόντων που θα επιτρέψουν στον οίκο αξιολόγησης να στείλει ένα θετικό μήνυμα για την Ελλάδα. «Σαφείς ενδείξεις μιας επιτυχούς επιστροφής της Ελλάδας στη χρηματοδότηση των αγορών θα βοηθούσαν για μια ενέργεια θετικής αξιολόγησης».
Ο οίκος από τον οποίο η Ελλάδα περιμένει μια θετική αξιολόγηση για να διευκολυνθεί στον δρόμο προς τις αγορές, αναζητεί σημάδια ότι η Ελλάδα έχει τραβήξει τον δρόμο προς τις αγορές. Λεπτές ισορροπίες κρίνουν την επιτυχία ενός σύνθετου εγχειρήματος το οποίο απαιτεί υψηλές δεξιότητες, αν μη τι άλλο στοιχειώδη αξιοπιστία, διακυβέρνησης.
Αν κάτι κρατάει την Ελλάδα πίσω, σε αυτήν τη φάση των εξελίξεων, είναι μια κυβέρνηση που υπόσχεται επενδύσεις και αυξάνει τους φόρους. Κηρύττει πόλεμο στην ανεργία και δημιουργεί αντικίνητρα για τις προσλήψεις. Μιλά για αξιοκρατία και δεν αξιολογεί το Δημόσιο. Καυχιέται για το υπερπλεόνασμα χωρίς να καταβάλλει τις συντάξεις.
Αν κάτι κοστίζει στην Ελλάδα σήμερα είναι μια κυβέρνηση που υποδύεται ότι έφερε την ανάπτυξη, αντί να ιδρώσει για την ανάπτυξη. Δεν είναι όμως μόνο η κυβέρνηση αλλά και όσοι για τους δικούς τους λόγους καλλιεργούν ένα παραπλανητικό αφήγημα γύρω από την ελληνική οικονομία, αποκρύβοντας θεμελιώδη στοιχεία της πραγματικότητας.
Είναι με τη σειρά τους υπεύθυνοι για τους κατά καιρούς ευσεβείς πόθους ότι με την ίδια συνταγή μπορείς να έχεις ένα διαφορετικό αποτέλεσμα. Η διάψευση είναι αναπόφευκτη, όπως απέδειξε και το πρόσφατο παράδειγμα του Moody’s, ο οποίος πρωταγωνίστησε διά της απουσίας του, καθώς δεν αναβάθμισε τελικά το αξιόχρεο της Ελλάδας.
Ο λόγος είναι απλός και τον περιγράφει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο στη «Ν» αρμόδια πηγή, η οποία αδυνατεί να κατανοήσει το κλίμα που καλλιεργήθηκε στην Ελλάδα το προηγούμενο διάστημα. «Για να είμαι ειλικρινής, δεν σχολιάζουμε τις προσδοκίες άλλων ανθρώπων για τις αξιολογήσεις μας».
