Από την έντυπη έκδοση
Του Κώστα Ιωαννίδη
[email protected]
Το πολιτικό δυναμικό και η κοινωνία αποφεύγουν με αυτοκτονική διάθεση μια σοβαρή αξιολόγηση από τους δανειστές. Επί ένα και παραπάνω χρόνο, με διάφορες προφάσεις, δεν έγινε αξιολόγηση στη χώρα που, ενώ δεν μπορεί χωρίς δανεικά, ο δημόσιος διάλογος διεξάγεται μονίμως λες και δεν τα έχει απόλυτη ανάγκη. Επίσης αναδείχθηκαν ηγέτες Τσίπρας – Λαφαζάνης που δηλώνουν ότι εκπροσωπούν το νέο και ταυτόχρονα ισχυρίζονται ότι δεν έχουν ανάγκη τις συνεργασίες για να μας οδηγήσουν στην έξοδο από την κρίση. Το κόστος της καθυστέρησης στην αποδοχή της πραγματικότητας πληρώνεται από όλους και πιθανά οδηγεί στη μετατροπή της κρίσης σε μόνιμη κατάσταση.
Επί δώδεκα μήνες μια χώρα βουτηγμένη στην ύφεση που χρειάστηκε σειρά προγραμμάτων στήριξης, στα ελληνικά «μνημονίων», ζει και κινείται με δημόσιο διάλογο που περιστρέφεται γύρω από τη χρησιμότητά τους και την επιδεξιότητα των κομμάτων να τα συμφωνούν. Απαντες προ του μνημονίου ρίχνουν το βάρος στη διαπραγμάτευση με τους πιστωτές και μετά τη συμφωνία στη λιγότερο επώδυνη εφαρμογή του. Την ίδια ώρα, τα capital controls παραμένουν σε ισχύ, ενώ τα προγράμματα στήριξης τα υπογράψαμε για να τα αποφύγουμε. Καταφέραμε να γίνουμε το μόνο μέλος της Ευρωζώνης που κρατάει… ομπρέλα την ώρα που η ΕΚΤ «βρέχει χρήματα» στα κράτη-μέλη, μέσω του προγράμματος ποσοτικής χαλάρωσης.
Με την απόσυρση των καταθέσεων, οι τράπεζες προσέφυγαν στον πανάκριβο ELA, αφού η διαπραγματευτική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν «σκληρή». Για ποιον τελικά; Αφού τον Μάιο το τρίτο πακέτο ήταν 35 δισ. και το συμφωνηθέν έχει ύψος 85. Η ελληνική κοινωνία και το πολιτικό δυναμικό της χώρας έχουν ακόμα λίγες μέρες να «οραματίζονται» και να νομίζουν ότι απασχολούνται με τα «μεγάλα» προβλήματα, παραμένοντας μακριά από την πραγματικότητα. Αυτό κάνουν πάνω από δώδεκα μήνες, ας μην το συνειδητοποιούμε.
Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου, αν και αντιστοιχίζουν την κρισιμότητα της κατάστασης με οικονομικό πόλεμο, προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή των πολιτών στις προσωπικές ικανότητες κάθε ηγέτη. Πολλοί πολίτες συμμετέχουν με ευχαρίστηση στο δωδεκάμηνο εκλογικό παραλήρημα που ξεκίνησε πέρυσι το φθινόπωρο, με το πότε θα οριστεί η ημερομηνία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και διαρκεί ώς τις 20 Σεπτεμβρίου.
Κανένας δεν σκέφτεται όσα θα ακολουθήσουν μετά το δωδεκάμηνο διάλειμμα – πτήση στα σύννεφα, όπου οι πολίτες ψηφίζουν απανωτά, πρόσωπα ή πολιτικές γραμμές γύρω από τα μνημόνια (προγράμματα στήριξης) και τη διαπραγμάτευσή τους και όχι πολιτικές ιδέες και στόχους για την παραγωγή πλούτου. Οι δε λαϊκιστές αγωνίζονται κατά των μνημονίων, της ανεργίας, της κοινωνικής αδικίας και υπέρ της εθνικής απομόνωσης για να έχουν τα κρατικά νοσοκομεία προσωπικό και… φάρμακα. Την ίδια ώρα η ανάπτυξη, που πανθομολογείται ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για την επιστροφή σε συνθήκες κανονικότητας, παραπατά και τρεκλίζει.
