Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ασχετα με το αποτέλεσμα των εκλογών, με το ποιος θα «κερδίσει» και ποιος θα «χάσει», οι κάλπες του Σεπτεμβρίου, για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία, δεν θα αποφασίσουν για την πολιτική που θα ακολουθηθεί. Είναι ξεκάθαρο, τουλάχιστον σε όσους διατηρούν ακόμη επαφή με τον πλανήτη Γη, ποια είναι η πορεία. Αλλη είν’ η απορία και γι’ αυτό γίνεται φασαρία.
Είναι ξεκάθαρο ότι μετά τη δημιουργική ασάφεια ο μόνος δρόμος που απομένει είναι η δημιουργική απομυθοποίηση. Δύσκολα πράγματα, και το εκλογικό τσεκάπ θα δείξει αν θα αποφύγουμε τα δράματα, γιατί, καλώς ή κακώς, ο ορθός λόγος δεν είναι κάτι που έχουμε στο σώμα μας, όπως το συκώτι, αλλά ένα σύνολο διανοητικών τεχνικών που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε ένα μέρος της πραγματικότητας. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη και τους μύθους. Στην κινούμενη άμμο φτιάχνουν κλίμα.
Επομένως, μοιάζει ευκολότερη η θέση όσων διεκδικούν την ψήφο βάσει του θυμικού. Ακόμη και τώρα, που όχι μόνο η οικονομία, αλλά η ίδια η εθνική μας υπόσταση κατρακυλά «στου Κακού τη σκάλα»;
Είπαμε, δύσκολα πράγματα και για κάποιους είναι ψιλά γράμματα ότι έχουμε αργήσει πολύ, έχουμε πληρώσει πολλά και θα πληρώσουμε κι άλλα.
Ωστόσο, υπάρχει καιρός, για να μπούμε έστω ανόρεχτα σε νέα δόγματα, αφήνοντας πίσω τα χρώματα: να εγκαταλείψουμε τις φαντασιώσεις -που σέρνονται σαν ερπετά και χτυπάνε με τις ουρές τους αλλαγές και υπόσχονται παραλλαγές- και να μην υπολογίζουμε μόνο σε δόσεις.
Υπάρχει καιρός, αν το εκλογικό τσεκάπ δείξει μια ελεγχόμενη κατάσταση της πολιτικής μας υγείας. Οι κάλπες δεν είναι θεραπεία, αν και κάποιοι παρουσιάζουν τη δική τους σωτηρία σαν δική μας. Οι κάλπες δεν είναι και καταστροφή. Είναι ευκαιρία, άλλη μια ευκαιρία, ενηλικίωσης. Από την «πρώτη φορά» στη φόρα στην ανηφόρα.
