Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Κάποιες αποφάσεις δεν είναι σαν τη δυαδική γλώσσα μηχανής, ένα ή μηδέν. Ποιος μπορεί να πει με βεβαιότητα ότι υπάρχουν οριστικές αιχμαλωσίες; Είναι κάποιες περιστάσεις, όπου η αμφιβολία πρυτανεύει. Τότε, εύχεσαι να μπορούσες να βρεις πατήματα και κρικέλια, να γνωρίζεις κάτι στα σίγουρα. Σίγουρα, η ζωή του Τσάρλι είναι μια συνεχής μετακίνηση από την άρνηση στην κατάφαση, από τη δέσμευση στην αποδέσμευση.
Ενα παιδί με μια ασυνήθιστη ιστορία, ανατροπές, δικαστήρια και νοσοκομεία. Έντεκα μηνών και τους εννιά νοσηλεύεται. Έχει σοβαρή εγκεφαλική βλάβη και σπάνια γενετική πάθηση. Οι γιατροί από πολύ νωρίς θεωρούσαν μη αναστρέψιμη την κατάσταση της υγείας του. Οι γονείς το πάλευαν για μια πειραματική θεραπεία στις ΗΠΑ, ακόμη κι αν αυτή υποσχόταν ελάχιστα.
Το νοσοκομείο προσέφυγε στα βρετανικά δικαστήρια για να διακοπεί η μηχανική υποστήριξη, να τελειώσουν τα πάθη του Τσάρλι. Δικαιώθηκε, όπως επίσης και από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που απέρριψε την έκκληση των γονιών, γιατί τα δικαιώματα ενός παιδιού πρέπει να υπερισχύουν αυτών των οικείων του.
Η αναπνοή του Τσάρλι έχει απασχολήσει πολύ τη Βρετανία, έχει φτάσει στο Βατικανό και πέρασε τον Ατλαντικό. Ο ένοικος του Λευκού Οίκου προσφέρθηκε να βοηθήσει και χθες έγινε γνωστό ότι το βρέφος φέρεται να έλαβε την αμερικανική υπηκοότητα. Η απόφαση του Κογκρέσου ενδέχεται να υποχρεώσει το λονδρέζικο νοσοκομείο να επιτρέψει στον Τσάρλι να ζήσει το αμερικανικό όνειρο μιας πειραματικής θεραπείας.
Καθηγητής Νευρολογίας από το Κολούμπια ταξίδεψε στη Βρετανία για να εξετάσει τον Τσάρλι και έκρινε πως η θεραπεία μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του, εάν διακομιστεί στις ΗΠΑ.
Ποιος τελικά θα αποφασίσει αν το Λονδίνο θα αφήσει αν λίγο ή πολύ ακόμη θα ζήσει, στη σκιά μιας τραγικής ειμαρμένης, που ‘χει αδράξει την ύπαρξή του; Τα βρετανικά δικαστήρια.
Το πιθανότερο είναι ότι θα αποκατασταθεί η νομιμότητα της ελπίδας. Το βέβαιον είναι πως τίποτα δεν έχει χαριστεί στον Τσάρλι. Όλα ακριβοπληρωμένα.
