Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Μεγάλο το διακύβευμα που έχουν να αντιμετωπίσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες στη σύνοδο κορυφής στις 28 και 29 Ιουνίου, καθώς πρόκειται για θέματα στα οποία δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί συναίνεση και να βρεθεί λύση. Και αυτό που προκαλεί έντονη ανησυχία είναι μήπως τελικά το θέμα της μεταρρύθμισης της Ευρωζώνης, με βάση τη γαλλο-γερμανική πρόταση, χρησιμοποιηθεί ως διαπραγματευτικό όπλο ή μέσο πίεσης από κάποιες χώρες-μέλη.
Ως γνωστόν, η πολιτική επιβίωση της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την επίτευξη «ευρωπαϊκής λύσης» στο ζήτημα των μεταναστών. Επιπλέον, αρκετές χώρες, με επικεφαλής την Ολλανδία, μαζί με κάποιες που δεν είναι μέλη του ευρώ, όπως η Δανία, έχουν δηλώσει «μεγάλη απόκλιση» ως προς την ανάγκη ενός επενδυτικού προϋπολογισμού στην Ε.Ε., με την ανησυχία ότι κάτι τέτοιο θα μπορούσε να στείλει εσφαλμένα μηνύματα σε χώρες που δεν είναι δημοσιονομικά πειθαρχημένες. Και φυσικά, υπάρχουν και αυτοί που πρεσβεύουν ότι η Ευρωζώνη θα μπορούσε να αποφύγει μια μεταρρύθμιση, εάν οι χώρες-μέλη έδειχναν μεγαλύτερη δημοσιονομική πειθαρχία.
Σε μια περίοδο ιδιαίτερα δύσκολη για την Ευρώπη, η οποία ναι μεν δεν είναι σε κρίση, αλλά δεν έχει χαθεί και εντελώς το ενδεχόμενο μιας νέας κρίσης. Οι αγορές είναι ιδιαίτερα ευμετάβλητες, ειδικά των ομολόγων, ενώ στο μέτωπο της ανάπτυξης παρατηρείται μεγάλη απόκλιση ανάμεσα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη, με το ράλι του δολαρίου να δημιουργεί πολλά ερωτήματα. Την ίδια στιγμή, η εμπορική ένταση μεταξύ των κορυφαίων οικονομιών του πλανήτη κρατεί καλά, η οποία εάν εξελιχθεί σε εμπορικό πόλεμο θα μπορούσε να υπονομεύσει την παγκόσμια οικονομία. Για όλους αυτούς τους λόγους η επικείμενη σύνοδος θα είναι μια από τις πιο δύσκολες και πιο κρίσιμες των τελευταίων ετών.
Όλοι γνωρίζουν ότι είναι επιτακτική ανάγκη για μεγαλύτερη σύγκλιση και ενοποίηση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος σε όλα τα επίπεδα, οικονομικό, δημοσιονομικό, πολιτικό, αμυντικό, για να πάει ένα βήμα παραπέρα και να μπορέσει εντέλει να επιβιώσει. Και σε αυτό θα πρέπει να έχουν όλοι λόγο με βάση την αρχή της ισότητας και της αλληλεγγύης. Αυτό όμως προϋποθέτει πολυμερείς ή ευρωπαϊκές λύσεις και όχι διακρατικές συμφωνίες. Αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να ξαναβρούμε το πρωταρχικό όραμα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
