Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Κούρου
[email protected]
Δυστυχώς, στο σημείο που βρισκόμαστε, λίγες ώρες πριν από την κρίσιμη Σύνοδο Κορυφής της Δευτέρας, λύσεις πολλές δεν υπάρχουν. Κι αυτές όμως που υπάρχουν σίγουρα δεν είναι οι καλύτερες.
Διότι, πολύ απλά, τρία είναι τα «σενάρια» που μπορεί να δώσουν τέλος στο ελληνικό δράμα, με τα δύο μάλιστα να είναι τα πιο ακραία. Το πρώτο είναι να έχουμε καθολική συμφωνία, που σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά θα πρέπει να αποδεχθεί τα μέτρα που έχουν προτείνει οι εταίροι μας, αφού, όπως έγινε σαφές από το πρόσφατο Eurogroup, ελληνικές προτάσεις δεν υπάρχουν στο τραπέζι. Σενάριο που συγκεντρώνει μηδενικές έως ανύπαρκτες πιθανότητες, αλλά ποτέ μη λες ποτέ…
Το δεύτερο είναι το χειρότερο και απευκταίο, ο ξαφνικός θάνατος. Να μη δεχτούμε τίποτα, να μην τα βρούμε, να κοπούν όλες οι γέφυρες και η Ελλάδα να πάρει τον… τρίτο δρόμο, εκτός Ευρωζώνης! Με βάση πάντως τις δηλώσεις των τελευταίων ωρών του πρωθυπουργού και τις διαβεβαιώσεις, που έχει δώσει προς κάθε κατεύθυνση, θεωρείται απίθανο. Πάντα όμως υπάρχει κι ένα αλλά… Αν απορρίψουμε όμως και τον ξαφνικό θάνατο, τότε μας μένει το τρίτο και επικρατέστερο μέχρι στιγμής «σενάριο» της παράτασης ή του αργού θανάτου.
Δηλαδή, η Ευρώπη για να δείξει αλληλεγγύη ή μάλλον για να μη δείξει ότι τραβάει τη σκανδάλη, αφού μας έχει ήδη με το πιστόλι στον κρόταφο, να προτείνει ολιγόμηνη παράταση του ισχύοντος προγράμματος, την οποία η κυβέρνηση να αποδεχθεί. Σε αυτήν όμως την περίπτωση, η οικονομία θα συνεχίσει να σέρνεται για ένα ακόμη χρονικό διάστημα, θα νεκρώσουν τα πάντα, χωρίς και πάλι να γνωρίζουμε εάν θα τα καταφέρουμε ή όχι. Αργός θάνατος της οικονομίας. Διότι, πολύ απλά, η παράταση είναι και «παγίδα». Οι Ευρωπαίοι θα δώσουν χρόνο, αλλά όχι και χρήματα, πέρα φυσικά από αυτά που απαιτούνται για την εξόφληση των υποχρεώσεων προς το ΔΝΤ και την ΕΚΤ.
Επομένως, η κυβέρνηση, με την οικονομία σε ύφεση και τα πρωτογενή πλεονάσματα να εξαφανίζονται, θα πρέπει να πορευτεί μόνη της τους μήνες, από τρεις έως έξι, της παράτασης, πέρα από το γεγονός ότι για να πάρει και τα χρήματα των δόσεων θα έχει υποχρεωθεί να πάρει και ορισμένα light μέτρα. Και τι σημαίνει αυτό; Οτι η κατάσταση σε λίγο μπορεί να μην είναι διαχειρίσιμη για την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων εντός των τειχών. Ειδικά αν αναλογιστούμε ότι σήμερα το καθημερινό κόστος της αβεβαιότητας επιβαρύνει την οικονομία με 30 εκατ. ευρώ την ημέρα, περίπου 1 δισ. τον μήνα.
Αρα, όσο θα περνά ο καιρός, ο λογαριασμός θα «φουσκώνει» επικίνδυνα. Οι επιλογές μας, επομένως, σίγουρα είναι περιορισμένες και κανείς δεν θα ήθελε να είναι στη θέση του πρωθυπουργού τη Δευτέρα, όμως οι ηγέτες κρίνονται από τις αποφάσεις τους! Ιδού η Ρόδος…
