Από την έντυπη έκδοση
Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Τι συμφώνησε η κυβέρνηση με τους πιστωτές τον Μάιο 2016; «Για τα μεσοπρόθεσμα μέτρα, το Eurogroup αναμένει να υλοποιήσει ένα πιθανό δεύτερο σετ παρεμβάσεων, μετά την επιτυχή εφαρμογή του προγράμματος του ESM. Τα μέτρα αυτά θα εφαρμοστούν εφόσον μια επικαιροποίηση της ανάλυσης βιωσιμότητας χρέους από τους θεσμούς, στο τέλος του προγράμματος (σ.σ.: το 2018), δείχνει ότι αυτά απαιτούνται».
Γιατί η κυβέρνηση προσυπέγραψε αυτήν τη συμφωνία; Για τον λόγο που το κάνει πάντα· δεν είχε άλλη επιλογή. Επίσης, το ελληνικό Δημόσιο δεν οδεύει σε νέο υψηλό ετήσιο κόστος εξυπηρέτησης των δανείων του πριν από το 2022. Υπό αυτήν την έννοια, παρά τους αντίθετους ισχυρισμούς, το χρέος δεν συνιστά επιτακτική ανάγκη.
Τι αφορούν τα μεσοπρόθεσμα μέτρα; Τέσσερα επίπεδα παρεμβάσεων. Τα τρία έχουν εξειδικευτεί. Απομένει ο επαναπροσδιορισμός του προφίλ των δανείων του EFSF, με βάση την εικόνα της οικονομίας στο τέλος του προγράμματος.
Δεν θα ήταν θετική εξέλιξη να εξειδικευτούν από σήμερα όλα τα δρομολογημένα μέτρα ελάφρυνσης; Θα ήταν εξαιρετική εξέλιξη. Τι την εμποδίζει; Η έλλειψη εμπιστοσύνης των θεσμών στην Ελλάδα, τη μοναδική χώρα η οποία 7 χρόνια παραμένει σε μνημόνιο.
Τι θα γίνει με το ΔΝΤ; Πιθανότατα, ό,τι γίνεται από το 2014. Θα συμμετέχει ενεργά στο πρόγραμμα, χωρίς να εκταμιεύει χρήματα.
Η ένταξη στο QE της ΕΚΤ δεν είναι σημαντική για την επιστροφή στις αγορές; Αναμφίβολα. Αν η κυβέρνηση είχε κλείσει τη β’ αξιολόγηση 6 μήνες πριν και η οικονομία είχε αποφύγει τις επιπτώσεις της καθυστέρησης στο ΑΕΠ, θα είχε διευκολύνει τα πράγματα. Έστω κι έτσι, όμως, η ΕΚΤ λειτουργεί «ανεξάρτητα και αυτόνομα». Η ελληνική συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση είναι δύσκολη, αλλά παραμένει ανοιχτή.
Το υψηλό χρέος δεν εμποδίζει τις επενδύσεις στην Ελλάδα; Όχι. Οι επενδυτές ζητούν την άρση των capital controls και την εμπέδωση σταθερότητας. Δεν ενδιαφέρονται για την ονομαστική αξία του δημόσιου χρέους, ιδίως σε μια χώρα – μέλος της Ευρωζώνης. Το ρίσκο της χώρας διατηρεί ψηλά μόνο η παρατεταμένη αβεβαιότητα, λόγω των επεισοδίων εμπλοκής στις σχέσεις της Ελλάδας με τους πιστωτές της.
Ποιο είναι το αληθινό πρόβλημα της Ελλάδας; Το ότι έπειτα από 7 χρόνια υποτιθέμενης εφαρμογής διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, αντί να καλπάζει κατρακυλά στις διεθνείς κατατάξεις ανταγωνιστικότητας, ανάμεσα σε Κολομβία, Ιορδανία, Μογγολία, Βενεζουέλα.
Γιατί ο πρωθυπουργός δημιούργησε προσδοκίες για το χρέος, ενώ γνώριζε τι συμφώνησε τον Μάιο 2016, όπως και την ημερομηνία των γερμανικών εκλογών; Διότι συντηρεί το αφήγημα που αποτρέπει την κατάρρευση στις δημοσκοπήσεις. «Δεν φταίει η οικονομική πολιτική μας. Φταίνε οι ξένοι και το χρέος».
