Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
Η Ευρωζώνη στα πρόθυρα μιας νέας υπαρξιακής κρίσης; Ίσως τη χειρότερη στην ιστορία της, σύμφωνα με τα λεγόμενα του μεγαλοεπενδυτή Τζορτζ Σόρος.
Το πολιτικό δράμα της Ιταλίας εκτοξεύει στα ύψη τις αποδόσεις των ομολόγων της. Η χθεσινή συνεδρίαση θα περάσει στην ιστορία ως η χειρότερη ημέρα της τελευταίας 25ετίας για το ιταλικό χρέος. Aπό την ιταλική «θύελλα» δεν γλίτωσε ο ευρωπαϊκός Νότος. Οι επενδυτές εγκατέλειψαν τα ομόλογα και μετοχές Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ελλάδας. «Θύμα» και το ευρώ, με τους φόβους για ένα Italexit να οδηγούν το κοινό νόμισμα σε ναδίρ δεκαμήνου.
Οι αγορές της Ευρωζώνης κλονίζονται και πάλι όπως το 2012, χρονιά κορύφωσης της κρίσης χρέους. Σε αυτό το δράμα κεντρικό ρόλο δεν έχει η Ελλάδα, αλλά η Ιταλία, η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ζώνης του Ευρώ και τρίτη μεγαλύτερη αγορά ομολόγων στον κόσμο. Μια ιταλική έξοδος θα σήμαινε διάλυση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Οι επενδυτές τρομάζουν στην ιδέα να μετατραπούν οι πρόωρες εκλογές σε δημοψήφισμα για την παραμονή της Ιταλίας στο ευρώ.
Το ποσοστό των επενδυτών που αναμένουν ένα Italexit αυξήθηκε στο 11,3%, από μόλις 3,6% τον προηγούμενο μήνα, σύμφωνα με τον δείκτη Sentix.
Έξι χρόνια μετά το περίφημο «Whatever it takes» του Μάριο Ντράγκι και η Ευρωζώνη βρίσκεται και πάλι αντιμέτωπη με τη στιγμή της αλήθειας. Οι δηλώσεις Ντράγκι είχαν συμβάλει στην αποκατάσταση της σταθερότητας, ενώ τα αντισυμβατικά μέτρα νομισματικής στήριξης -με κορύφωση το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης- επανέφεραν την Ευρωζώνη στην ανάπτυξη. Η κατάσταση ήταν τότε πολύ πιο δραματική, με την απόδοση των ιταλικών 10ετών ομολόγων να ξεπερνά κατά 540 μονάδες βάσης την απόδοση των αντίστοιχων γερμανικών, της Πορτογαλίας σχεδόν 1.000 μονάδες βάσης, ενώ της Ελλάδας σχεδόν 3.000 μονάδες βάσης. To ιταλικό spread έχει ξεπεράσει τις 300 μονάδες βάσης και η απόδοση υπερβαίνει το 3%, απέχει όμως από το μη βιώσιμο όριο του 7%.
Η παρέμβαση Ντράγκι το Ιούλιο του 2012 είχε συμβάλει στη διάσωση του ευρώ. Αυτή τη φορά η εστία της κρίσης είναι πολιτικής φύσεως, με επίκεντρο μια οικονομία πολύ μεγάλη για να καταρρεύσει. Η ΕΚΤ ίσως αναγκασθεί να λάβει πρόσθετα και ακόμη πιο τολμηρά μέτρα. Το μπαλάκι όμως βρίσκεται στα χέρια των Ιταλών ψηφοφόρων, αλλά και των ηγετών της Ευρωζώνης. Είναι η σειρά τους να αποδείξουν ότι θέλουν να σώσουν το ευρώ – whatever it takes.
