Του Δρ. Φραγκίσκου Γαΐτη*
*Βιολόγος-Μικροβιολόγος τροφίμων
Πρόεδρος Συλλόγου Μονίμων Υπαλλήλων Ενιαίου Φορέα Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ)
Μεγάλη συζήτηση γίνεται για το όριο του κατώτατου μισθού. Αν και επιθυμητό, προφανώς δεν είναι εφικτό όλοι οι εργαζόμενοι να είναι υψηλόμισθοι και όλοι να σπουδάζουν διεκδικώντας ένα καλύτερο μέλλον ή τουλάχιστον δεν είναι εφικτό σε μια οικονομία με σοβαρά ελλείμματα ισολογισμών και αξιοπιστίας αλλά και αδυναμίας ελέγχου της εφαρμογής των νόμων. Φυσικά, το εργατικό δυναμικό, τα «χέρια» όπως είναι η λαϊκή έκφραση, είναι εξίσου σημαντικό με το επιστημονικό δυναμικό, «τα μυαλά», καθώς και οι δύο ομάδες αποτελούν τροχαλίες της κοινωνίας και της οικονομίας, όπου το ένα δεν λειτουργεί χωρίς το άλλο.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι κάποιος ανήκει στην κατηγορία των χαμηλόμισθων και ότι σε αυτή την κατηγορία θα παραμείνει μέχρι το τέλος της εργασιακής του ζωής. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι υπάρχει σύγχρονη, πολιτισμένη κοινωνία που θεωρεί πρέπον και ηθικό αυτή η πορεία να περιλαμβάνει στοιχεία από «το κοριτσάκι με τα σπίρτα» δηλαδή, βλέπω αλλά δεν μπορώ να αγγίξω. Ίσως να είναι επιβεβλημένη, για οικονομικούς λόγους, μια συμβατική ζωή, αλλά αυτή θα πρέπει είναι απαλλαγμένη από το άγχος διατροφής για την επιβίωση, την κοινωνική απομόνωση και την έλλειψη συναισθημάτων ευχαρίστησης και ικανοποίησης.
Με βάση τα δεδομένα ενός κοινού οικογενειακού προϋπολογισμού (βλέπε πίνακες), προκύπτει το πόσο θα έπρεπε να είναι ο καθαρός μισθός, ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση, για μια αξιοπρεπή διαβίωση.
Άρα κάθε ενήλικας πρέπει να αμείβεται κατ’ ελάχιστον με 737,00€ καθαρά το μήνα. Στην περίπτωση που ο ένας εκ των δύο βρεθεί εκτός εργασίας θα πρέπει το κράτος να παρέχει ως επίδομα ανεργίας το ήμισυ της ελάχιστης αμοιβής, δηλαδή 368,00€ καθαρά το μήνα.
Κατ’ αντίστοιχο τρόπο το ελάχιστο ποσό αμοιβής για κάθε ενήλικο μέλος τριμελούς οικογένειας διαμορφώνεται στα 620,00€ καθαρά το μήνα.
Ο ανωτέρω πίνακας διαμορφώνεται ως ακολούθως για μονομελή και διμελή οικογένεια:
Συμπερασματικά στην περίπτωση ενός μέλους, αυτό θα πρέπει να αμείβεται κατ’ ελάχιστον με 654,00€ καθαρά το μήνα, ενώ στην περίπτωση διμελούς οικογένειας κάθε μέλος πρέπει να αμείβεται με 480,00€ καθαρά το μήνα. Σε περίπτωση ανεργίας το επίδομα θα πρέπει να ανέρχεται στα 368€ το μήνα.
Φυσικά οι αλλαγές στην οικογενειακή κατάσταση αλλά και στις τιμές της αγοράς, θα πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και να αναπροσαρμόζουν αντίστοιχα τον κατώτατο μισθό.
Προσθέστε στον καθαρό μισθό τις δέουσες ασφαλιστικές εισφορές και το φόρο μισθωτών υπηρεσιών και θα έχετε τον πλήρη μικτό, κατώτατο μισθό κατά περίπτωση.
Από τα ανωτέρω σενάρια τα ετήσια «κέρδη» του κράτους, μέρος των οποίων μπορεί να χρησιμοποιείται για τα επιδόματα ανεργίας, παρατίθενται στον παρακάτω πίνακα:
Πολλοί ίσως προβάλλουν επιχειρήματα για τους κανόνες της αγοράς, τα οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να υπερτερούν του δικαιώματος σε μια «ανθρώπινη» ζωή.
