Skip to main content

«Παιχνίδια» με τα νούμερα

Από την έντυπη έκδοση

Του Θάνου Τσίρου
[email protected]

Όταν η οικονομία μπλέκεται με την πολιτική και τη διπλωματία, δημιουργείται το κατάλληλο έδαφος για να χαθεί η λογική. Από χθες έχουμε στα χέρια μας μια έκθεση του ΔΝΤ η οποία προβλέπει μικρότερη ανάπτυξη για την ελληνική οικονομία κατά το τρέχον και το επόμενο έτος. Μικρότερη όχι σε σχέση με το 2017 αλλά σε σχέση με τις προηγούμενες προβλέψεις του ΔΝΤ. Διότι, συγκριτικά με πέρυσι, το ΔΝΤ παραδέχεται ότι η οικονομία θα «τρέξει» με ρυθμό υψηλότερο (2% το 2018 και 1,8% το 2019 έναντι 1,4% το 2017). Εντός της ημέρας θα αποκαλυφθεί αν το ΔΝΤ εμμένει στην άποψη ότι το πρωτογενές πλεόνασμα δεν μπορεί να φτάσει στο 3,5% του ΑΕΠ το 2019 χωρίς επιπρόσθετα μέτρα (δηλαδή χωρίς μείωση του αφορολογήτου).

Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα έχουμε κάποια ευχάριστη έκπληξη, κάτι που σημαίνει ότι το ΔΝΤ θα παραμείνει πιστό στη σκληρή γραμμή του. Και κάπου εδώ αρχίζει να χάνεται η λογική. Πώς είναι δυνατόν το ΔΝΤ να προβλέπει για το 2018 ότι με μεγαλύτερο ρυθμό ανάπτυξης συγκριτικά με το 2017 θα έχουμε μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα σε σχέση με πέρυσι, έτος κατά το οποίο φαίνεται να έχουμε ήδη εξασφαλίσει ένα δημοσιονομικό αποτέλεσμα κοντά στον στόχο του 3,5%; Και αν όντως το ΔΝΤ πιστεύει ότι η μεγαλύτερη ανάπτυξη θα φέρει μικρότερο πρωτογενές πλεόνασμα, τότε ποιο είναι το στοιχείο που κάνει το ΔΝΤ να πιστεύει ότι η επιβολή σκληρών μέτρων, όπως η μείωση των συντάξεων και του αφορολογήτου, δεν θα ψαλιδίσει ακόμη περισσότερο τον ρυθμό ανάπτυξης;

Είναι πλέον προφανές ότι η συζήτηση δεν διεξάγεται με οικονομικούς όρους. Οι οικονομικές προβλέψεις κρύβουν προθέσεις. Το ΔΝΤ «παίζει» με τα νούμερα ή ακόμη και με τα μέτρα για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους, για να διασφαλίσει τον ρόλο του στην Ευρωζώνη και να ενισχύσει την αξιοπιστία του, η οποία λαβώθηκε και εξαιτίας της δράσης του στην Ελλάδα. Αλήθεια, δεν είναι σκληρό να αντιλαμβάνεσαι ότι ο οικογενειακός προϋπολογισμός εκατομμυρίων νοικοκυριών για τα επόμενα 4-5 χρόνια τουλάχιστον εξαρτάται από τέτοιου είδους «παιχνίδια εξουσίας»;