Από την έντυπη έκδοση
Η υγεία και η οικονομία αποτελούν αναμφίβολα τα μεγαλύτερα θύματα της πανδημίας που ενέσκηψε στον πλανήτη. Όσο αυξάνονται, όμως, τα περιοριστικά μέτρα και όσο εξαπλώνεται ο ιός, τόσο καθίσταται προφανές ότι οι εκλογές αποτελούν τον επόμενο μεγάλο ασθενή.
Σύμφωνα με στοιχεία της διακυβερνητικής οργάνωσης για τη Δημοκρατία και τις Εκλογές IDEA, ήδη έχουν ανακοινωθεί αναβολές προγραμματισμένων εκλογικών διαδικασιών σε 30 χώρες ανά την υφήλιο. Δημοψηφίσματα (Ρωσία), βουλευτικές εκλογές (Βόρεια Μακεδονία), τοπικές εκλογές (Αυστρία) μέχρι και προκριματικοί γύροι για την ανάδειξη πλανητάρχη (ΗΠΑ) μετατίθενται χρονικά με γνώμονα την προστασία της δημόσιας υγείας. «Και είναι αυτό τόσο φοβερό;» θα διερωτηθεί καλόπιστα κάποιος. Όχι, προς το παρόν. Όμως, ήδη αναδύονται δύο σημαντικοί κίνδυνοι. Ο πρώτος είναι να υποτιμήσει κανείς τον κίνδυνο διασποράς της νόσου και να διενεργήσει κανονικά εκλογές. Συνέβη ήδη στη Γαλλία στις 15 Μαρτίου όταν η διακυβέρνηση του προέδρου Μακρόν έδωσε με περισσή επιπολαιότητα το πράσινο φως για τη διεξαγωγή του α’ γύρου των δημοτικών εκλογών. Ο β’ γύρος αναβλήθηκε, βέβαια, αλλά δυστυχώς η Γαλλία πληρώνει σήμερα με χιλιάδες θύματα (και) αυτή την απερισκεψία.
Ο δεύτερος και μεγαλύτερος κίνδυνος είναι αντίστροφος. Να αναγνωρίσουν οι κυβερνήσεις τους κινδύνους διεξαγωγής εκλογών και να τις υποκαταστήσουν με αδιαφανείς ή καινοφανείς εκλογικές διαδικασίες. Στην Πολωνία η αντιπολίτευση μαζί με το 72% των πολιτών ζητά αναβολή των προεδρικών εκλογών του Μαΐου. Όμως η εθνολαϊκιστική κυβέρνηση άλλαξε εν μια νυκτί τον εκλογικό νόμο και αποφάσισε να διεξαγάγει εκλογές βάσει ενός διάτρητου συστήματος που επιτρέπει την «επιστολική ψηφοφορία» σε πολίτες άνω των 60 ετών.
Σε περίπτωση επιβεβαίωσης του εφιαλτικού σεναρίου που θέλει τον κορονοϊό να μαστίζει τον πλανήτη τουλάχιστον μέχρι το τέλος του 2020 είναι πιθανό όλο και περισσότερες κυβερνήσεις να μπουν στον πειρασμό να ανανεώσουν τη λαϊκή εντολή με οριακές διαδικασίες. «Επιστολικές ψήφοι», «e-ψηφοφορίες», απουσία εκλογικών αντιπροσώπων και ποιος ξέρει τι άλλες ιδέες ενδέχεται να επιστρατευτούν για να υποκαταστήσουν την εκλογική βούληση. Όχι όμως και τη δημοκρατική νομιμοποίηση.
