Η καθημερινότητα μας κρύβει εκπλήξεις, κάνουν πάρτι οι ελλείψεις και το ρίχνουμε στις εκλείψεις. Από μια ζάλη, πέφτεις, σπας κεφάλι. Παίρνεις στο δημόσιο νοσοκομείο ράμματα και όταν πας να τα αφαιρέσεις, αποκαλύπτονται πάλι γυμνά, τραχιά, του ΕΣΥ τα τραύματα. Η νοσοκόμα στο χειρουργικό πολύ εξυπηρετική, μα δεν μπορεί. «Ελάτε, ξανά σε μια εβδομά-δα». «Θα μείνω 18 μέρες μ’ αυτά τα κλαδιά στο κεφάλι;»
Δεν έχει επιλογή. Πας αναγκαστικά σε ιδιώτη, τον οποίο με τάμα βρίσκεις εν μέσω του Αγίου Αυγούστου στο μεγαλύτερο ελληνικό νησί. Τι να σου πει του Politico η κριτική «Μην αρρωστήσετε στην Ελλάδα!».
Αρρωσταίνουμε κι υπομένουμε. Αρρωσταίνουμε και με την κανονικότητα της κατάρρευσης του ΕΣΥ παραβγαίνουμε.
«Ορισμένα νησιωτικά νοσοκομεία δεν έχουν μόνιμους γιατρούς, βασιζόμενα εξ ολοκλήρου σε ένα σύστημα βραχείας κάλυψης». Ορισμένα έχουν την ταμπέλα και μέσα επικρατεί τρέλα. Κάθε μέρα και μία παραίτηση από τις αρχές Αυγούστου, από την Κρήτη μέχρι τη Σπάρτη και από το Αγρίνιο μέχρι την Πρέβεζα και την Κέρκυρα. Χώρια οι υγειονομικοί που αποχωρούν λόγω συνταξιοδότησης.
«Πολλά νοσοκομεία της περιφέρειας μετατράπηκαν σε κέντρα διακομιδών, καθώς λόγω έλλειψης γιατρών δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν ούτε απλά περιστατικά… Γίνονται προκηρύξεις γιατρών για τα νοσοκομεία της περιφέρειας και δεν υπάρχει προσφορά». Ούτε θα υπάρξει, αν η συνθήκη εργασίας δεν αλλάξει.
Να καλύπτουν σοβαρά κενά, ιδίως το καλοκαίρι, με επιπλέον ώρες εργασίας και επιπλέον καθήκοντα, σε μία κατάσταση εξάντλησης που μόνο προσωρινή δεν είναι. «Έφτασα στα όριά μου, χρειάζομαι βοήθεια». Εργαζόταν επί 28 ημέρες συνεχόμενες. Ήταν, από τον Μάιο, ο μοναδικός γιατρός της καρδιολογικής κλινικής στο τρίτο μεγαλύτερο νησί της Δωδεκανήσου. Σε άλλο μέρος του ελληνικού παραδείσου, άνθρωπος με έμφραγμα έκανε τουρ για να βρει νοσοκομείο. «Ζει από θαύμα, έχουμε αγώνα μπροστά μας. Κάντε κάτι να ακουστεί αυτό που συνέβη» είπε σε τηλεοπτικό σταθμό η σύζυγος του ασθενούς.
Ζει από θαύμα και το ΕΣΥ με ανοιχτό τραύμα.
