Μετά την ανάγνωση ατομικού δελτίου επισιτισμού του 1953, από το βήμα της Ολομέλειας της Βουλής, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Κώστας Σκανδαλίδης, με παρέμβασή του στη συζήτηση για την τροπολογία για την κάρτα αγορών, ανέφερε: «Η προεκλογική Ελλάδα γυρίζει σήμερα εβδομήντα χρόνια πίσω».
Πίσω στον χρόνο, τα κουπόνια για αγορές από παντοπωλεία ή για άρτο, που εκδίδονταν από το υπουργείο Εμπορίου, Διεύθυνση Διανομών, καταργήθηκαν τον Απρίλιο του 1953. Η υποτίμηση της δραχμής έναντι του δολαρίου από τον Μαρκεζίνη έστειλε τα δελτία στα κρύα.
Πολύ ζεστά έχουν πάρει, πάντως, στην κυβέρνηση το market ή food pass, που «αποτελεί ένα ακόμα ανάχωμα στην εισαγόμενη ακρίβεια», αντικρούοντας τις «επιπόλαιες προσεγγίσεις, που φανερώνουν την αδυναμία των “αριστερών του χαβιαριού”».
Ο Υπουργός Επικρατείας, από του ΣΕΒ τα γραφεία στης πολιτικής τα θρανία, έχει προσθέσει στο μενού «μπρικ» και «σολομούς», για να εγκαλέσει τους ψηλομύτηδες (κεντρο)αριστερούς. Αλλά, ας μείνουμε στο χαβιάρι, αυγοτάραχο από οξύρρυγχους, που τους πορφυρογέννητους αρχικά δεν είχε συνεπάρει.
Μπελούγκες, οσιέτρες, σεβρούγκες για κάποιους γευστικούς κάλυκες είναι απολαυστικές φούγκες. Οι καλές, οι σπάνιες από Κασπία και Μαύρη Θάλασσα. Οι άλλες υποκατάστατα. Εξ ου και οι χρυσές τιμές.
Υπάρχουν, σαφώς, και πιο οικονομικές επιλογές για όσους θέλουν γκουρμεδιές, πλην άλλο πολωνικό μπελούγκα κι άλλο ρωσικό ή ιρανικό. Υποθέτω, λόγω κυρώσεων, δυσεύρετο αφροδισιακό.
Πότε έγινε, όμως, από μεζές προσιτός έδεσμα εκλεκτό; Πότε έγινε από προσφάι των φτωχών -ψαράδων στις όχθες του Βόλγα, ναυτών και εργατών στον ποταμό Χάντσονγευστικός θησαυρός; Ειδικός δεν είμαι και μήτε το αγγίζω, γιατί ο ουρανίσκος μου δεν είναι εκπαιδευμένος, μα έχω την αίσθηση ότι ο νόμος της προσφοράς ζήτησης και ο Ψυχρός Πόλεμος έκαναν τη δουλειά. Η δε πανύψηλη τιμή κάνει όλα τα είδη πολυτελείας ποθητά στη «Leisure Class». Κάποιοι από μας βολευόμαστε με ταραμά.
