Του Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
Οι πρόσφατες προβλέψεις και οι συστάσεις από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν προσφέρουν μια παρήγορη εικόνα στον Ευρωπαϊκό Νότο. Τονίζεται η ανάγκη να διασφαλιστεί και στην Ελλάδα φυσικά μια συνετή δημοσιονομική πολιτική, με προσοχή στις τρέχουσες δαπάνες και στο ύψος του δημόσιου χρέους. Φαίνεται ότι και η χώρα μας προορίζεται να πληρώνει επ’ αόριστον το τεράστιο δημόσιο χρέος της.
Εάν οι αναλύσεις της ΕΕ και του ΔΝΤ συνιστούν πρόσκληση για πιο αποτελεσματικές και καινοτόμες πολιτικές, τότε είναι ευπρόσδεκτες. Αλλά αν αντί για αυτό προτείνεται ο περιορισμός της ανάπτυξης, τότε θα βρεθούμε σε μια κατάσταση που έχουμε ήδη βιώσει την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα και της οποίας γνωρίζουμε επίσης τα καταστροφικά αποτελέσματα.
Ο συνεχιζόμενος πόλεμος φθοράς στην Ουκρανία μπορεί να πυροδοτήσει ντόμινο πτωχεύσεων, όπως προειδοποιεί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με την έκθεσή της για τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα: Τι λέει η ΕΚΤ; Οι υπερχρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης θα επιβαρυνθούν από την αύξηση του κόστους δανεισμού τους και θα αυξηθούν οι χρεοκοπίες επιχειρήσεων που δεν θα μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στην αύξηση των επιτοκίων και στο υψηλό κόστος της ενέργειας και των πρώτων υλών.
Το «καμπανάκι»της Κριστίν Λαγκάρντ πρέπει να αφυπνίσει τους πάντες. Κατά κάποιο τρόπο είναι καλό να δράσει ο Eurotower, επειδή η ισοτιμία μεταξύ του ευρώ και του δολαρίου έχει πλησιάσει πολύ στο ένα προς ένα και αυτό σίγουρα δεν είναι καλό νέο,επειδή το πετρέλαιο πληρώνεται σε δολάρια και επομένως υπάρχει ο κίνδυνος πυροδοτώντας τον ήδη υψηλό πληθωρισμό, που είναι το νούμερο ένα πρόβλημα αυτή τη στιγμή.
Σε κάθε περίπτωση σήμερα ο «πολικός αστέρας» που πρέπει να οδηγεί την οικονομική πολιτική της ΕΕ, πρέπει να είναι η ανάπτυξη και ενίσχυση της απασχόλησης, ειδικά για τους νέους. Οι Βρυξέλλες θα πρέπει να έχουν ένα ευρωπαϊκό όραμα. Γιατί αποδείχτηκε τελικά ότι τα τρομερά χρόνια των μνημονίων δεν ήταν μόνο ελληνικό πρόβλημα, αλλά ευρωπαϊκό. Η ΕΕ πρέπει να ενεργήσει ανάλογα. Όπως λειτούργησε με μια ενιαία, σε γενικές γραμμές, πολιτική, τα δύο τελευταία χρόνια της πανδημίας.
Η Κομισιόν αποφάσισε και σωστά να παρατείνει τη ρήτρα διαφυγής από τους αυστηρούς κανόνες του Συμφώνου Σταθερότητας ως τα τέλη του 2023. Αλλά η λεγόμενη Next Generation EU πρωτοβουλία δεν μπορεί να έχει ακριβή προθεσμία. Θα πρέπει να σταματήσει τη δράση της μόνο όταν η οικονομική κατάσταση σε όλη την ΕΕ εξομαλυνθεί πλήρως, με θετικό τρόπο.
Η Ευρώπη δεν πρέπει να έχει εμμονή με τους λογαριασμούς του Νότου.Αλλιώς θα προκύψει και τυπικά μια ΕΕ δύο και τριών ταχυτήτων, που απλά θα οξύνει την κρίση και τις διαιρέσεις. Τα αγκάθια πολλά αλλά το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει αποφύγουμε την επανάληψη των σφαλμάτων του παρελθόντος.
