Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Η ημέρα του θανάτου του Ζακ Κωστόπουλου έχει αφήσει ήδη το στίγμα της στην ελληνική κοινωνία, τη δημοσιογραφία και την αστυνομία.
Το άγριο λιντσάρισμα θα βαραίνει για πάντα τους θύτες και τους αδιάφορους περαστικούς της Γλάδστωνος, η βάρβαρη αντίδραση τους οκτώ αστυνομικούς, τα fake news τους δημοσιογράφους.
Η ζωή όμως προχωρά και η αποκάλυψη των πραγματικών διαστάσεων της υπόθεσης δίνει τώρα τη δυνατότητα σε όλους για αναστοχασμό και επανατοποθέτηση. Η αλήθεια μπορεί να ανοίξει τον δρόμο στη δικαιοσύνη και να καλλιεργήσει το έδαφος για την αποδοχή του σφάλματος, τη μεταμέλεια, την αλλαγή συμπεριφοράς.
Η απόφαση για την απόταξη ή την αργία με απόλυση των οκτώ αστυνομικών, που ξυλοκόπησαν τον ημιθανή 33χρονο, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια δεύτερη ευκαιρία για όλους.
Η Ελληνική Αστυνομία έχει τη δυνατότητα να αποδείξει τώρα εάν επικροτεί τέτοιες συμπεριφορές.
Εάν θέλει στις τάξεις της αυτούς που επιτέθηκαν με βαρβαρότητα σε ένα αθώο θύμα τη στιγμή που τους είχε περισσότερο ανάγκη. Να συνειδητοποιήσει τουλάχιστον ότι αυτοί οι οκτώ άνθρωποι -ό,τι ελαφρυντικό και να τους αναγνωριστεί- είναι σίγουρο ότι δεν κάνουν για αυτή τη δουλειά.
Και η ελληνική δημοσιογραφία διαθέτει, όμως, μια αντίστοιχη ευκαιρία. Έστω τώρα, που αποδείχτηκε ότι δεν υπήρξε «ληστής», «τοξικομανής» ή «μαχαίρι» (όπως ανέφεραν τα «ρεπορτάζ» ακόμη και του αξιόπιστου Τύπου), δεν είναι αργά για να σκεφτούμε πόσες «ειδήσεις» δημοσιεύονται δίχως διασταύρωση, πόσες πηγές είναι κάθε άλλο παρά αξιόπιστες, πόσα στερεότυπα αναπαράγονται άκριτα. Και να καλύψουμε τη συνέχεια αυτή της υπόθεσης με απόλυτο επαγγελματισμό και μοναδικό γνώμονα την αλήθεια.
Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο. Οι θιασώτες του μίσους ήδη επανέρχονται. «Κίτρινα» μέσα, αδίστακτοι πολιτικοί, αιμοβόροι σχολιαστές άρχισαν ήδη να χύνουν μελάνι για να σκεπαστεί η θηριωδία και να διαφύγουν οι ένοχοι.
Η δεύτερη ευκαιρία είναι, όμως, η τελευταία. Αν «σκοτωθεί» ο Ζακ για δεύτερη φορά, τότε ο ένοχος θα είναι στον καθρέφτη.
