Από την έντυπη έκδοση
Του Α. Δ. Παπαγιαννίδη
[email protected]
Με ψηφισμένο, λοιπόν, και τον Προϋπολογισμό 2018 -«τελευταίο Προϋπολογισμό των Μνημονίων» κατά την κυβερνητική ανάγνωση, προϋπολογισμό που θα ζήσει «τη μετάβαση σε ένα Μνημόνιο-4», όπως κι αν αυτό ονοματισθεί, κατά την αντιπολιτευτική- και με τη γαλοπούλα επί θύραις, φθάνουμε ούτως ή άλλως σε μια φάση πύκνωσης των εξελίξεων. Το ίδιο το σκηνικό επιψήφισης του Προϋπολογισμού, με πρωτόγνωρη ταχύτητα (και με τόσα κενά έδρανα ώστε να… διακοπεί για ένα 2ωρο η συνεδρίαση ελλείψει ομιλητών) και με την κυβερνητική πλειοψηφία να έχει κερδίσει «μιαν ακόμη ψήφο από τον διάδρομο» (της ήδη αποσυρθείσης από την Ένωση Κεντρώων κυρίας Μεγαλοοικονόμου), χτίζει την εντύπωση αυτή.
Αφήνουμε κατά μέρος το στρώσιμο της σκηνής με εντεινόμενη οξύτητα – μαθημένα τα βουνά από χιόνια! Με συχνές-πυκνές βουτιές στο παρελθόν και την αναζήτηση ευθυνών, οι τόνοι και οι προσωπικές αντεγκλήσεις ανέβηκαν. Προσπερνούμε και ένα άλλο: την οριστική, ως φαίνεται, επιλογή του Ευκλείδη Τσακαλώτου να ομιλεί με παραβολές, όπως με τις Δέκα Πληγές του Φαραώ. δηλαδή να μπολιάζει με χιούμορ, αν μη με σαρκασμό, τη δημόσια συζήτηση. Πιο σοβαρά, όμως, ο Ευκλείδης (ο οποίος σιγά σιγά εντάσσεται κι αυτός στη μικρή ομάδα πολιτικών που ο κόσμος αναφέρεται σ’ αυτούς με το μικρό τους όνομα: σημειώστε το) φόρτωσε τον λόγο του με νούμερα. με πολλά νούμερα. και με ημερομηνίες, με αναφορές σε κεκτημένα αναγνώρισης των βημάτων των τελευταίων μηνών από τις αγορές κοκ.
Στην ίδια λογική προσείλκυσε και τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος κι αυτός προσέφυγε σε νούμερα και στοιχεία για να αντιπαρατεθεί με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ο οποίος είχε ήδη ξεκινήσει σ’ αυτόν τον δρόμο (κάνοντας ένα στραβοπάτημα στα στοιχεία για την απασχόληση).
Γιατί τα συγκρατούμε, αυτά; Επειδή αυτή η ευθέως προεκλογική στη φύση της -όσο κι αν αφεθεί/υποχρεωθεί από τις εξελίξεις να διαρκέσει- περίοδος προκύπτει ότι θα έχει τρία συστατικά που θα τη χρωματίσουν: πολύ-πολύ παρελθόν. ένταση μέχρις υβρεολόγιου. και σωρούς από νούμερα και στοιχεία.
Τα τελευταία, όπως π.χ. οι αποδόσεις των ομολόγων, οι προβολές για τους ρυθμούς ανάπτυξης ή τα πρωτογενή πλεονάσματα ή την ταμειακή εκτέλεση του Προϋπολογισμού, τα επίπεδα απασχόλησης και την κατανομή της σε πλήρη και μερική, όλα αυτά δίνουν την ευκαιρία να ερμηνεύει κανείς όπως επιθυμεί. Ακόμη ακόμη και να παράγει, να διακινεί και να αποδέχεται «τα δικά του» στοιχεία. Πέφτουν ταχύτατα οι αποδόσεις του ελληνικού χαρτιού; Είναι καλύτερα τα επιτόκια που θα πιάσει η επόμενη έκδοση νωρίς τον Φεβρουάριο του 2018, σε σχέση π.χ. με εκείνες του Απριλίου και Ιουλίου 2014; Μα δεν συγκρίνονται με των Πορτογάλων ή των Κυπρίων! Ή πάλι: η σημερινή πλημμυρίδα κεφαλαίων διεθνώς έχει προ πολλού προσπεράσει την προ 4ετίας κατάσταση. Και ούτω καθεξής.
Προσέξτε όμως και το άλλο: ο ίδιος ο Πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, από έδρας, άδραξε την ευκαιρία να παινέψει ως δημιουργό της ΕΡΓΑΝΗΣ -της πλατφόρμας, ακριβώς, δεδομένων για την απασχόληση- τον Γιάννη Βρούτση, των κυβερνήσεων Σαμαρά (Βέβαια το έκανε γιατί ο Κυριάκος είχε αυτοτρικλοποδιαστεί με τα στοιχεία μερικής απασχόλησης). Όμως και από πλευράς Τσακαλώτου υπήρξε διεξοδική αναφορά στον -υπό αποχώρηση με λήξη της θητείας του- διευθυντή του ΟΔΔΗΧ Στέλιο Παπαδόπουλο, επιλογή Στουρνάρα/Σαμαρά που διετηρήθη στην εξαιρετικά ευαίσθητη και υπεύθυνη θέση του και, αφού έστησε το ομόλογο/roll-over του φετινού Ιουλίου και το ήδη καρποφόρο swap των 25 δισ. του Νοεμβρίου, φεύγει για Λονδίνο. (Προερχόμενος από Citigroup και εν συνεχεία ΒΝΡ/Paribas, και με την ιδιαιτερότητα για τον χρηματοοικονομικό τομέα γαλλικών σπουδών/Paris-Dauphine, ο Στ. Παπαδόπουλος είχε κινήσει ζήλιες για το επίπεδο αμοιβών του. Βρέθηκε στα πράγματα πριν 5 χρόνια, με πρώτη έκθεσή του στη φωτιά το PSI-2, το buy-back ομολόγων που είχε τότε εισηγηθεί/επιβάλει το ΔΝΤ. Α, ναι, «Γάλλος» ο Στ. Παπαδόπουλος, αισθανόταν εξίσου άνετα με Lazard και με Rothschild…)
Σημειώστε, πάντως, ότι ερωτώμενος γιατί δεν παραμένει μέχρι και την ολοκλήρωση του τρέχοντος Προγράμματος ο Στ. Παπαδόπουλος έδειχνε να μη θεωρεί, καθόλου, ότι ο δρόμος αυτός και το 2018-19 θα είναι στρωμένος με ρόδα…
Πύκνωση των εξελίξεων, λοιπόν: πουθενά αλλού δεν συμβαίνει αυτό πιο έντονα απ’ ό,τι στο μέτωπο των τραπεζών. των «κόκκινων» δανείων των χαρτοφυλακίων. των stress tests τους. Σκηνική έκφραση αυτού του γεγονότος ήταν η παρουσία «των τραπεζιτών» στο Μαξίμου, την περασμένη εβδομάδα.
Σημειώστε όμως και την αναφορά Τσακαλώτου, από βήματος Βουλής/Προϋπολογισμού στην καβάντζα 22 δισ. (από πού; πώς; τι;) που διαθέτουν οι τράπεζες για την τωρινή φάση.
