Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Από το 1965 κανένας πρόεδρος στη Γαλλία δεν πέτυχε επανεκλογή, διατηρώντας παράλληλα την πλειοψηφία στη Βουλή. Ο Φρανσουά Μιτεράν και ο Ζακ Σιράκ εξασφάλισαν δεύτερη θητεία, αλλά έμειναν με κομμένα φτερά, έχοντας να αντιμετωπίσουν μία αντιπολιτευόμενη κυβέρνηση. Έως και πριν από λίγες εβδομάδες ο Εμανουέλ Μακρόν θα ήταν ο άνθρωπος που θα έσπαγε αυτή την «παράδοση» επικρατώντας με άνεση έναντι των αντιπάλων του.
Πολλοί μάλιστα σχολίαζαν ότι θα έπρεπε να ευχαριστήσει και έναν άσπονδο σύμμαχό, τον Βλαντίμιρ Πούτιν, αφού ο πόλεμος στην Ουκρανία και το ενωμένο μέτωπο των Ευρωπαίων κατά της Ρωσίας φαινόταν να χαρίζουν στον Γάλλο πρόεδρο κάποιους πόντους. Λογάριαζαν όμως όλοι χωρίς … την εκρηκτική ακρίβεια και την Μαρίν Λε Πεν.
Καθώς οι λογαριασμοί ρεύματος και θέρμανσης, οι τιμές της βενζίνης και σταδιακά και των τροφίμων εκτινάσσονταν στα ύψη, οι Γάλλοι πολίτες αντιλαμβάνονταν πως ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν ήταν μόνο μία μεγάλη γεωπολιτική κρίση και μία ανθρωπιστική καταστροφή, αλλά ένας παράγοντας που θα επηρέαζε και τις δικές τους ζωές, την καθημερινότητά τους.
Και ο τρόπος με τον οποίο ο Εμανουέλ Μακρόν διαχειριζόταν την καθημερινότητα αυτή φαινόταν ανεπαρκής. Αυτό το κατάλαβε εγκαίρως η Μαριν Λε Πεν και το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο. Με μία άκρως αποτελεσματική προεκλογική καμπάνια άφησε στην άκρη τις αντιμεταναστευτικές και ακροδεξιές κορώνες (δηλώνοντας ακόμη και έτοιμη να δεχθεί πρόσφυγες), πήρε τις αποστάσεις που χρειαζόταν από τον Βλαντίμιρ Πούτιν, αλλά και τάχθηκε κατά των σκληρών κυρώσεων στον βαθμό που αυτές σήμαιναν υψηλό κόστος και για τους Ευρωπαίους.
Έχοντας πάρει μαθήματα από δύο προεδρικές εκλογές και έχοντας περάσει την ταπεινωτική ήττα του 2017 (έχασε με 66% – 34% έναντι του Μακρόν) εμφανίστηκε αποφασισμένη να αποφύγει τα λάθη του παρελθόντος. Πριν από 5 χρόνια τρόμαξε τους ψηφοφόρους που στράφηκαν έτσι στον δεύτερο γύρο μαζικά στον Μακρόν για να αποφύγουν μία ακραία και επικίνδυνη επιλογή. Σήμερα έχει φορέσει το μετριοπαθές προσωπείο της και έχει εστιάσει σε ένα και μόνο θέμα: Σε αυτό που «καίει» τους Γάλλους και όλους τους Ευρωπαίους: το κόστος ζωής. Και όπως φαίνεται έχει πάψει να τρομάζει. Σε ρεπορτάζ του BBC μία 40χρονη εργαζόμενη δήλωνε πως το 2017 θεωρούσε τρομακτική την επιλογή Λε Πεν. Σήμερα της φαίνεται mainstream. «Δείχνει να έχει αλλάξει, να έχει ακούσει και να έχει μάθει» λέει.
Και κάπως έτσι ο Πούτιν μάλλον χαμογελάει από το Κρεμλίνο, ελπίζοντας σε ακόμη έναν σύμμαχο στην Ευρώπη- και δη πολύ πιο ισχυρό από τον Όρμπαν. Η Λε Πεν δεν θέλει πια έξοδο από την Ευρωπαική Ένωση. Προτμάει να αλλάξει τα πράγματα από μέσα. Και υπόσχεται από την άλλη απόσυρση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ. Και τα δύο «βολεύουν» τον Ρώσο πρόεδρο. Θα είναι η επόμενη νίκη του Πούτιν στο… Παρίσι; (naftemporiki.gr)
Οι αγορές πιστεύουν ότι ακροδεξιά βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στο να κατακτήσει τη γαλλική προεδρία. Την τελευταία εβδομάδα το ευρώ δέχθηκε πιέσεις, οι γαλλικές μετοχές παρουσίασαν υποαπόδοση έναντι του ευρωπαικού δείκτη Stoxx 600 και τα spread των γαλλικών ομολόγων έναντι των γερμανικών έχουν διευρυνθεί.
Η Barclays σε σημείωμά της αναφέρει ότι το όφελος που απολάμβανε ο Μακρόν από τον πόλεμο στην Ουκρανία έχει ξεκάθαρα χαθεί, με τους ψηφοφόρους να κοιτούν τις τιμές στα ράφια των καταστημάτων. Η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος που προωθεί, αλλά και το σκάνδαλο McKinsey λειτουργούν από την άλλη ως βαρίδια στην δημοτικότητά του.
Στο ίδιο μήκος και η Νomura σχολιάζει πως από τότε που το κόστος ζωής έγινε πρώτο θέμα στην πολιτική ατζέντα και στη ζυγαριά των ψηφοφόρων, ο Μακρόν άρχισε να χάνει πόντους και η Λε Πεν να ανεβαίνει. Μένει να φανεί εάν η φόρα της τελευταίας θα την οδηγήσει έως και το προεδρικό μέγαρο.
