Η μουσική παράσταση που βασίστηκε στην κορυφαία έμμετρη μυθιστορία του Βιτσέντζου Κορνάρου, «Ερωτόκριτος», με μία ανατρεπτική ανάγνωση από τους Χαΐνηδες και την ομάδα χορού Ελλήνων ακροβατών «Κι όμΩς κινείται», παρουσιάζεται στις 18 και 19 Ιανουαρίου, στις 9 το βράδυ, και την Κυριακή 20 Ιανουαρίου, στις 8μ.μ., στο θέατρο «Ροές» [Ιάκχου 16, Γκάζι].
Ο«Ερωτόκριτος» είναι μια τραγουδαφήγηση, που πότισε, με τέτοιο απόλυτο τρόπο, τη μουσική́ παράδοση, έπλασε σε μεγάλο βαθμό τη γλώσσα που μιλιέται σε αυτόν τον τόπο, συγκίνησε γενιές ανθρώπων, τους δάνεισε εικόνες και σύμβολα για τον έρωτα, τον ηρωισμό́, τη φιλία, τη γενναιότητα, την αξιοπρέπεια, τον πόνο, το σωστό́ , το λάθος και τελικά́ υιοθετήθηκε απόλυτα ως σύμβολο – αντιπρόσωπος του πολιτισμού́ τους.
Ο Δ. Αποστολάκης, στον οποίο ανήκει και η ιδέα της παράστασης εξηγεί: «Για μας, δεν είναι συγκινητικό́ μόνο το παρελθόν του. Η επαναστατική́ του πίστη, στον άνθρωπο που αλλάζει τη μοίρα του, η βαθιά διαλεκτική́ του λόγου των προσώπων του, η μουσική́ του φόρμα και η μορφή́ της γλώσσας του, είναι συγκινητικά στο παρόν.
Η αφήγηση ρέει, μέσα σε αυτό́ το ιδιαίτερο χωροχρονικό καλούπι της μελωδικής γραμμής. Αυτή́ την εκστατική́ επαναληπτική́ φόρμα, η οποία έχει τη δύναμη να αφηγηθεί χιλιάδες στίχους, βυθίζοντάς σε σιγά σιγά σε μια αιωρούμενη κατάσταση μη εκπλήξεων. Και οι λέξεις από άγγελοι νοημάτων γίνονται και αυτές μουσική́.
Ο Ερωτόκριτος εκδιώχτηκε από́ τα χωριά της Κρήτης. Τη θέση του πήραν το δελτίο των 8 στην τηλεόραση, το facebook, ο αυτισμός των sms και ο θόρυβος από την εκβιομηχάνιση της γεωργικής εργασίας. Συνήθως τον συναντάμε στα χείλη τραγουδιστών, που του αφιερώνουν ένα τρίλεπτο γλυκερής και αυτάρεσκης ευαισθησίας και σε θεατρικές παραστάσεις ως φολκλόρ ή ως φολκλόρ “πειραγμένο”. Ο λόγος της αποτυχίας των προσπαθειών αυτών είναι, όπως προανέφερα ότι ο Ερωτόκριτος καθώς δεν είναι ούτε ποίημα, ούτε τραγούδι, ούτε θεατρικό́ έργο, απαιτεί άλλη στάση, άλλη ευθύνη, άλλη απεύθυνση, άλλη πίστη και εντέλει, άλλη αναπαράσταση […].
Για την ανάδειξη αυτών των θησαυρών θα ήθελα να επιχειρήσω μίαν άλλη αναπαράσταση της διαλεκτικής του Ερωτόκριτου, στηριγμένη στη δύναμη, την πίστη και την τέχνη των ιδιαίτερων προσώπων, που θα καταδυθούν σ’ αυτή́ την αρχέγονη συνειδησιακή́ κατάσταση του Ομηρίδη- Λυράρη-Ράπερ.
Η διαλεκτική́ της τραγουδαφήγησης από τα πολλά διαφορετικά όργανα και τις φωνές, συμπληρώνεται και διαχέεται στη θεατρική́ πτυχή́ του έργου, από τη στικτική ή αντιστιτική́ παρουσία της ομάδας κι “όμΩς κινείται”. Η ανάγκη που μας οδήγησε στην παρουσία του χορού, είναι η άμεση και καθαρή́ σχέση του με τη ρυθμολογία και την εκστατική υπόσταση του έπους, μια σχέση απαλλαγμένη από τη θεατρική του αναπαράσταση».
Ταυτότητα παράστασης
«Κι όμΩς κινείται» (κίνηση – χορός – ακροβασία): Αμέντας Γιώργος, Δημάς Βασίλης, Μακατσώρης Χριστόφορος, Μαλκότσης Ερμής, Ιωάννα Παρασκευοπούλου, Χριστίνα Σουγιουλτζή, Χαμηλοθώρη Λία. Χαΐνηδες (μουσική): Δημήτρης Αποστολάκης (λύρα), Δημήτρης Ζαχαριουδάκης (τραγούδι – κιθάρα), Μαρία Κώτη (τραγούδι), Τάκης Κανέλλος (κρουστά), Κλέων Αντωνίου (ηλεκτρική κιθάρα), Μιχάλης Νικόπουλος (λαούτο – μαντολίνο), Ρέλλος Θοδωρής (σαξόφωνο), Παλαμιώτης Γιώργος (μπάσο). Φωτισμοί: Bentancor Camilo, σκηνικός χώρος: «Κι όμΩς κινείται», ηχοληψία: Σάκης Γκίκας.
