Άλφρεντ Χίτσκοκ -το όνομά του είναι συνώνυμο της αγωνίας, και πιο συγκεκριμένα της αριστοτεχνικής, που προκαλεί ρίγη στη σπονδυλική στήλη και σάστισμα στα μάτια, συγκλονιστικής, σοκαριστικής, βασανιστικής αγωνίας.
Με θριάμβους όπως τα θρίλερ «Rebecca», «Vertigo» και «Psycho», ο Χίτσκοκ (1899-1980) δημιούργησε ένα νέο επίπεδο κινηματογραφικής ίντριγκας και φόβου μέσω προσεκτικού ρυθμού, λεπτότητας και υποκειμενικότητας. Συχνά αναφέρεται και ως «Άρχοντας του Σασπένς», καθώς ήταν πρωτοπόρος σε διάφορες τεχνικές, σχετικά με τα θρίλερ περιπέτειας και τα ψυχολογικά θρίλερ.
Η μοναδικότητα του Άγγλου σκηνοθέτη και κινηματογραφικού παραγωγού επισημαίνεται από τον Παλ Ντάνκαν στη σύνοψη του βιβλίου του με τίτλο «Alfred Hitchcock. The Complete Films» και θέμα τη ζωή και την καριέρα του που κυκλοφορεί από τον εκδοτικό Οίκο Taschen.
Στο βιβλίο υπάρχουν λεπτομέρειες για καθεμία από τις 53 ταινίες του Χίτσκοκ, φωτογραφίες του από τα κινηματογραφικά γυρίσματα και απ’ όλες τις σύντομες έκτακτες εμφανίσεις του σε φιλμ. Είναι χαρακτηριστικό, σε όλες σχεδόν τις ταινίες του Χίτσκοκ, η εμφάνιση που έκανε ο ίδιος σε ρόλους κομπάρσου. Ο όρος στα αγγλικά είναι cameo appearence (σύντομο πέρασμα).
Μετά την καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία του «Ψυχώ» άρχισε να σκηνοθετεί ταινίες όλο και πιο αραιά. Από το 1977 μέχρι και τον θάνατό του, δούλευε πάνω στη δημιουργία ενός φιλμ με τίτλο «The Short Night». Μετά τον θάνατό του, ο σεναριογράφος Ντέιβιντ Φρίμαν εξέδωσε την τελική εκδοχή του σεναρίου.
Προτάθηκε πέντε φορές για Όσκαρ σκηνοθεσίας -το 1941 (Ρεβέκκα), το 1945 (Στον ίσκιο του θανάτου/Ναυαγοί) το 1946 (Νύχτα Αγωνίας), το 1955 (Σιωπηλός Μάρτυς) και το 1961 (Ψυχώ)-, αλλά δεν το κέρδισε ποτέ.
