Επιστήμονες του EPFL (École polytechnique fédérale de Lausanne) κατέγραψαν τα βήματα που απαιτούνται για τη δημιουργία μιας αυτάρκους ερευνητικής βάσης στον Άρη, που θα ήταν μακροπρόθεσμα κατοικήσιμη. Η δουλειά τους θα μπορούσε να βοηθήσει ερευνητές να θέσουν προτεραιότητες για τα διαστημικά προγράμματα εξερεύνησης του Κόκκινου Πλανήτη, αλλά και του ηλιακού συστήματος στο σύνολό του.
Εάν υπήρξε κάποια στιγμή ζωή στον Άρη, τα ίχνη της θα βρίσκονται πιθανότατα στους πόλους του πλανήτη- για την ακρίβεια, σε στρώματα πάγου και σκόνης τα οποία εναποτίθενται σε βάθος χιλιάδων ετών. Οπότε, σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πόλοι θα ήταν το πιο λογικό μέρος για τη δημιουργία μιας ερευνητικής βάσης και, δυνάμει, αποικιών. Η ομάδα συνέγραψε μια στρατηγική βήμα-βήμα, μαζί με τις τεχνολογίες που απαιτούνται για τη δημιουργία μιας βάσης στον Άρη, που θα ήταν αυτάρκης και θα μπορούσε να φιλοξενήσει αποίκους για μεγάλο χρονικό διάστημα- και τα αποτελέσματα της δουλειάς των επιστημόνων θα δημοσιοποιηθούν στο Acta Astronautica, ενώ παρουσίασή τους έγινε στη συνδιάσκεψη Entretiens Internationaux du Tourisme du Futur στη Γαλλία.
Η στρατηγική των επιστημόνων του EPFL περιλαμβάνει την αποστολή ενός εξαμελούς πληρώματος αστροναυτών στον βόρειο πόλο του Άρη κατά το πολικό καλοκαίρι, για να εκμεταλλευτούν τις 288 ημέρες συνεχούς φωτός και την επιστροφή του στη Γη. Για αρχή θα στέλνονταν ρομπότ για τη δημιουργία ενός «σπαρτιάτικου» χώρου διαμονής για το πλήρωμα και για δοκιμές και έρευνες ως προς τους φυσικούς πόρους στην περιοχή. Μετά θα έφταναν οι αστροναύτες. Το πλάνο αυτό θα μείωνε την ανάγκη μεταφοράς υλικών και τον κίνδυνο για τους αστροναύτες (ωστόσο δεν έχουν αναπτυχθεί ακόμα επαρκώς ισχυροί πύραυλοι για μια τέτοια αποστολή).
Για να μπορέσει η βάση να υποστηρίξει επανδρωμένη παρουσία για εννιά μήνες και άνω, το σχέδιο περιλαμβάνει τη μέγιστη δυνατή χρήση των φυσικών πόρων στον πλανήτη- κυρίως του νερού, αλλά και άλλων χημικών, όπως διοξείδιο του άνθρακα, μέταλλα από το έδαφος κ.ά. Ωστόσο, σε πρώτη φάση θα έπρεπε ζωτικής σημασίας εφόδια (τρόφιμα, ενέργεια) να αποστέλλονται από τη Γη (κατεψυγμένα τρόφιμα, αντιδραστήρες θορίου, μπαταρίες κ.ά.).
Η βάση θα αποτελείται από τρία τμήματα: Έναν κεντρικό πυρήνα, κάψουλες και έναν θόλο, και η εγκατάστασή τους θα γινόταν από τα ρομπότ στην πρώτη φάση της αποστολής. Επίσης, άλλο ένα καινοτόμο στοιχείο των σχεδίων είναι η δημιουργία ενός συστήματος μεταφοράς σε τροχιά γύρω από τον Άρη, που θα παίρνει τον εξοπλισμό και τα εφόδια από τα διαστημόπλοια που θα φτάνουν στον πλανήτη και θα τον ξεφορτώνει στην επιφάνεια του πλανήτη. Το σκάφος αυτό θα ήταν επαναχρησιμοποιούμενο και θα χρησιμοποιούσε καύσιμα που θα είχαν παραχθεί στον Άρη, μειώνοντας κατά πολύ τον φόρτο εργασίας για τα διαστημόπλοια.
Σε κάθε περίπτωση, οι ερευνητές υπογραμμίζουν πως θα χρειαζόταν πρώτα μια αρχική αποστολή για να δοκιμαστούν για πρώτη φορά όλα αυτά τα μέσα και οι τεχνολογίες, έτσι ώστε να είναι δυνατόν να ξεκινήσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται οι διαδικασίες για την υλοποίηση μιας κανονικής αποστολής- και την έναρξη του αποικισμού του πλανήτη.
