Τη δυνατότητα σε ανθρώπους που είναι σχεδόν ολοκληρωτικά παράλυτοι («locked-in» – δεν μπορούν να κινήσουν τους μυς του σώματός τους, πέρα από το ανοιγοκλείσιμο των ματιών- και σε κάποιες περιπτώσεις ούτε και αυτό) να επικοινωνήσουν δίνει interface εγκεφάλου- υπολογιστή που αναπτύχθηκε στο πλαίσιο έρευνας στην Ελβετία.
Ειδικότερα, ερευνητές στην Ελβετία (Wyss Venter for Bio and Neuroengineering, Γενεύη) μπόρεσαν να επικοινωνήσουν με τέσσερα άτομα που είναι εντελώς «locked in» (νόσος Λου Γκέρινγκ- αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση), χάρη στο συγκεκριμένο interface. Απαντώντας στη δήλωση «αγαπώ τη ζωή», οι τρεις από τους τέσσερις απάντησαν «ναι». Απάντησαν επίσης θετικά όταν ερωτήθηκαν αν είναι ευτυχισμένοι. Στην τέταρτη ασθενής, μια 23χρονη, δεν έγιναν «ανοιχτές» ερωτήσεις, επειδή οι γονείς της φοβούνται πως βρίσκεται σε ευάλωτη συναισθηματική κατάσταση.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του MIT Technology Review, η συγκεκριμένη συσκευή σχεδιάστηκε από τον νευροεπιστήμονα Νιλς Μπιρμπάουμερ, και φοριέται στο κεφάλι του ασθενούς σαν σκουφάκι κολύμβησης. Αυτό που κάνει είναι να μετρά τις μεταβολές και διακυμάνσεις στην ηλεκτρική δραστηριότητα του εγκεφάλου και επίσης τη ροή του αίματος, χρησιμοποιώντας μια τεχνική γνωστή ως φασματοσκοπία υπερύθρου.
Για να επιβεβαιώσουν πως οι τέσσερις μπορούσαν να επικοινωνήσουν, η ομάδα του Μπιρμπάουμερ ζήτησε από τους ασθενείς, μέσα σε διάστημα δοκιμών περίπου 10 ημερών, να απαντήσουν με ναι ή όχι σε δηλώσεις όπως «γεννήθηκες στο Βερολίνο» «το Παρίσι είναι πρωτεύουσα της Γερμανίας», «τροποποιώντας» τις σκέψεις τους και μεταβάλλοντας τη ροή του αίματος. Οι απαντήσεις ήταν σωστές στο 70% περίπου των περιπτώσεων, κάτι που ερμηνεύτηκε ως απόδειξη πως το σύστημα λειτουργεί σωστά.
Ο Μπιρμπάουμερ είπε πως ήταν εξαιρετικά ανακουφιστικό για τα μέλη της οικογένειας να μπορούν να επικοινωνήσουν με τους αγαπημένους τους μετά από χρόνια σιωπής, και να μάθουν πως επιθυμούσαν να συνεχίσουν να ζουν με μηχανική υποστήριξη. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο PLOS Biology.
Στην αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση ο εγκέφαλος χάνει τη δυνατότητα ελέγχου των μυών, παγιδεύοντας πρακτικά τους ασθενείς στο σώμα τους: Μπορούν να σκέφτονται, αλλά όχι να κινούνται ή να μιλούν. Όταν «κλειδώνονται» με αυτόν τον τρόπο, κάποιοι έχουν ακόμα τη δυνατότητα να επικοινωνούν, καθώς μπορούν να ανοιγοκλείνουν τα μάτια τους- ωστόσο αυτό δεν ισχύει πάντα.
