Επιστήμονες στο Los Alamos National Laboratory και το US Army Research Laboratory στο Αμπερντίν του Μέριλαντ ανέπτυξαν ένα νέο, «melt-cast» εκρηκτικό υλικό που θα μπορούσε να αντικαταστήσει την τρινιτροτολουόλη, ευρύτερα γνωστή ως ΤΝΤ.
«Ο στρατός και το εργαστήριο, μέσω του Joint Munitions Program, εργάζονται πάνω στην αντικατάσταση του ΤΝΤ» είπε ο Ντέιβιντ Τσάβεζ, χημικός εκρηκτικών στο Λος Άλαμος. «Κάτι με χαμηλή ή καθόλου τοξικότητα, που έχει το σωστό σημείο τήξης ώστε να μπορεί να υγροποιηθεί και να χυθεί, για χρήση σε μια ποικιλία πυρομαχικών».
Το νέο αυτό μόριο είναι μια ένωση που περιέχει άζωτο, με το όνομα δις-οξαδιαζόλιο (bis-oxadiazole). Ο Τσάβεζ αναπτύσσει εκρηκτικές ενώσεις υψηλού αζώτου για δεκαετίες στο Λος Άλαμος, με έμφαση στα καλά περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά και τη χαμηλή εκρηκτική ευαισθησία.
«Μεγάλη πρόκληση ήταν η εύρεση μιας φόρμουλας που θα μπορούσε να ξεπεράσει σημαντικά την εκρηκτική ενέργεια του ΤΝΤ, αλλά να εξακολουθεί να έχει δυνατότητα να τήκεται και να χύνεται. Σχεδιάζοντας ένα τέτοιο μόριο που εξακολουθεί να έχει υψηλές επιδόσεις…αντιμετωπίζεις πολλές προκλήσεις, εξαιτίας πολλαπλών εμποδίων».
Εν τέλει, δουλεύοντας με τον Τζέσε Σαμπατίνι και συναδέλφους του στο Αμπερντίν, ανέπτυξαν ένα μόριο 24 ατόμων που είναι γεμάτο άζωτο και έχει επιδόσεις 1,5 φορές υψηλότερες αυτών του ΤΝΤ. Η έρευνα θα συνεχιστεί, με την παραγωγή του υλικού σε επίπεδο κιλών, εκρηκτικές δομικές και μελλοντικές μελέτες όσον αφορά στην τοξικότητά του.
Αξίζει να σημειωθεί πως το ΤΝΤ έχει καταχωρηθεί από την υπηρεσία προστασίας του περιβάλλοντος των ΗΠΑ ως πιθανό καρκινογόνο, και η έκθεση σε αυτό έχει συνδεθεί με προβλήματα στο αίμα και στη λειτουργία του συκωτιού, σύμφωνα με το CDC (το αμερικανικό Κέντρο Ελέγχου Λοιμωδών). Το ΤΝΤ είχε πρωτοδημιουργηθεί το 1863, από τον Γερμανό επιστήμονα Τζούλιους Βίλμπραντ, αλλά οι πλήρεις δυνατότητές του ως εκρηκτικού ανακαλύφθηκαν το 1891. Χρησιμοποιείται σε πυρομαχικά από το 1902.
