Οι αστραπές ήταν το ίδιο σημαντικές με τους μετεωρίτες ως προς τη δημιουργία των ιδανικών συνθηκών για την εμφάνιση της ζωής στη Γη, σύμφωνα με γεωλόγους.
Ορυκτά που κατέφθασαν στη Γη με μετεωρίτες πριν από τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια θεωρούνται ως βασικά συστατικά για την ανάπτυξη της ζωής στον πλανήτη μας. Επιστήμονες θεωρούν πως μικρές ποσότητες αυτών των ορυκτών κατέφθασαν στην πρώιμη Γη μέσω δισεκατομμυρίων αστραπών (για την ακρίβεια, κεραυνών)- ωστόσο ερευνητές του University of Leeds διαπίστωσαν ότι οι αστραπές ήταν το ίδιο σημαντικές με τους μετεωρίτες ως προς αυτή την απαραίτητη λειτουργία, και ως εκ τούτου την εμφάνιση της ζωής.
Όπως λένε, αυτό δείχνει ότι η ζωή θα μπορούσε να αναπτυχθεί σε πλανήτες σαν τη Γη μέσω του ίδιου μηχανισμού ανά πάσα στιγμή εάν οι ατμοσφαιρικές συνθήκες είναι σωστές.
Της έρευνας ηγήθηκε ο Μπέντζαμιν Χες, στο πλαίσιο των προπτυχιακών σπουδών του. Ο ίδιος και οι μέντορές του μελετούσαν ένα πολύ μεγάλο και ανέγγιχτο δείγμα φουλγουρίτη (fulgurite), ένα είδος βράχου που δημιουργείται όταν πέφτει κεραυνός. Το δείγμα σχηματίστηκε το 2016, όταν έπεσε κεραυνός στο Γκλεν Έλιν του Ιλινόι (ΗΠΑ) το 2016 και δόθηκε στο τμήμα γεωλογίας του Wheaton College.
Οι ερευνητές του Leeds αρχικά ενδιαφέρονταν για το πώς σχηματιζόταν ο φουλγουρίτης, αλλά τους έκανε μεγάλη εντύπωση όταν ανακάλυψαν στο δείγμα μια μεγάλη ποσότητα ενός ασυνήθιστου φωσφορούχου ορυκτού (schreibersite). Ο φωσφόρος είναι απαραίτητος για τη ζωή και παίζει σημαντικό ρόλο σε όλες τις διαδικασίες της, από την κίνηση στην ανάπτυξη και στην αναπαραγωγή. Ο φωσφόρος που ήταν παρών στην επιφάνεια της πρώιμης Γης περιεχόταν σε ορυκτά που δεν μπορούν να διαλυθούν σε νερό- μα το schreibersite μπορεί.
O Χες, πλέον διδακτορικός στο Yale University, είπε πως «πολλοί έχουν υποστηρίξει ότι η ζωή στη Γη εμφανίστηκε σε ρηχά ύδατα…τα περισσότερα μοντέλα σχετικά με το πώς μπορεί να σχηματίστηκε η ζωή στην επιφάνεια της Γης επικαλούνται μετεωρίτες με μικροποσότητες schreibersite. Η δουλειά μας βρίσκει μια σχετικά μεγάλη ποσότητα schreiversite στον φουλγουρίτη που μελετήθηκε. Κεραυνοί πέφτουν συχνά στη Γη, υποδεικνύοντας ότι ο φωσφόρος που χρειάζεται για την προέλευση της ζωής στην επιφάνεια της Γης δεν βασίζεται αποκλειστικά στις πτώσεις μετεωριτών. Ίσως ακόμα πιο σημαντικό, αυτό σημαίνει επίσης ότι ο σχηματισμός της ζωής σε άλλους πλανήτες σαν τη Γη παραμένει πιθανός, ακόμα και αφού οι πτώσεις μετεωριτών γίνουν σπάνιες».
Οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι τα φωσφορούχα ορυκτά που δημιουργήθηκαν από πλήγματα κεραυνών ξεπερνούν αυτά που προέκυψαν από μετεωρίτες όταν η Γη ήταν περίπου 3,5 δισ. ετών- που είναι η ηλικία των αρχαιότερων μικρο-απολιθωμάτων. Αυτό καθιστά τους κεραυνούς και τις αστραπές σημαντικά ως προς την εμφάνιση της ζωής στον πλανήτη. Επιπρόσθετα, είναι πολύ λιγότερο καταστροφικά από τις πτώσεις μετεωριτών, κάτι που σημαίνει ότι ήταν λιγότερο πιθανό να εμποδίσουν τις ντελικάτες εξελικτικές διαδρομές για την ανάπτυξη της ζωής.
