Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Η παράνομη εισβολή της Τουρκίας στη Συρία επαναφέρει την κατάσταση πραγμάτων στον 19ο αιώνα, καθώς περιφρονεί και καταλύει όλους τους νομικούς περιορισμούς και κανόνες που αποκήρυξαν τον πόλεμο ως επιλογή και πρακτική στις διεθνείς σχέσεις και ως εκδήλωση κρατικής κυριαρχίας.
Η εξόφθαλμη και κατάφωρη παραβίαση των αρχών του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και της Τελικής Πράξης του Ελσίνκι από την Τουρκία, αν δεν αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά από τη διεθνή κοινότητα, σημαίνει οπισθοδρόμηση στη βαρβαρότητα. Παράλληλα, θα αποτελέσει την εισαγωγή σε έναν κόσμο στον οποίον η αδιαφορία των ΗΠΑ σε συνδυασμό με μια ρεβανσιστική Ρωσία και μια διστακτική Κίνα να διεκδικήσει πολιτικό ρόλο στις παγκόσμιες υποθέσεις, θα επιτρέψουν σε εγκληματικά φιλόδοξους τοπικούς φυλάρχους να δρουν και να επιβάλλουν τη βούλησή τους κατά το δοκούν.
Σε έναν τέτοιο κόσμο, μια Ευρώπη που αδυνατεί να συμφωνήσει στα προφανή, με τα κράτη-μέλη της να εξαντλούν τη ρώμη τους πάνω από το στιγμόμετρο για το μήκος και την εμφάνιση των αγγουριών, θα είναι το επόμενο θύμα, κι όχι απλώς ο θεατής ενός πολέμου που διεξάγεται μακριά από την επικράτειά της.
Όσο κι αν τα επενδεδυμένα οικονομικά συμφέροντα μεμονωμένων ευρωπαϊκών κρατών στην Τουρκία υπαγορεύουν τις πολιτικές αποφάσεις στις κυβερνήσεις τους, ο συνεταιρισμός τους με την Άγκυρα μοιάζει με εκείνον τον αφελή τσιρκολάνο που εμπιστεύεται το κεφάλι του στο στόμα μιας ύαινας. Οι υποκριτικές δηλώσεις ανησυχίας ενίων Ευρωπαίων ηγετών συναντούν τον δειλό ψίθυρο του γ.γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες, που από θεματοφύλακας των Αρχών και του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών έχει μετατραπεί σε θλιβερό παρατηρητή της καταστρατήγησής τους.
Οι εξελίξεις στη γειτονιά μας, με ένα κράτος-τρομοκράτη να εισβάλει σε μια καθημαγμένη από έναν 10ετή εμφύλιο πόλεμο χώρα, μεγεθύνουν το λάθος των τακτικών χειρισμών των ΗΠΑ. Η στρατηγική επιλογή τους να απεμπλακούν από «την κόλαση της Μέσης Ανατολής» υλοποιείται με τον χειρότερο δυνατό τρόπο από τον… «απαράμιλλης σοφίας» πρόεδρό τους και καθιστούν τις ΗΠΑ από πάροχο-εγγυητή ασφάλειας σε πηγή μείζονος ανασφάλειας και αστάθειας με προφανείς συνέπειες για την παγκόσμια τάξη.
Εάν αυτό συνεχισθεί είναι βέβαιο ότι τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρώπη θα κληθούν να αντιμετωπίσουν την οδυνηρή νέα πραγματικότητα από πολύ χειρότερη θέση, καταβάλλοντας πολλαπλάσιο τίμημα απ’ αυτό που σήμερα φαίνεται ήδη πολύ. Η αποτελεσματική καταδίκη σήμερα των τρομοκρατικών ενεργειών της Τουρκίας είναι συνθήκη εκ των ων ουκ άνευ για ένα ασφαλέστερο αύριο. Ο 21ος αιώνας δεν μπορεί να ανήκει στις Τουρκίες και τους Ερντογάν του πλανήτη και στους υποβολείς του είτε είναι στο Κρεμλίνο είτε αλλού.
