Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Το ονόμασαν ναυαρχίδα της Boeing και μεγαθήριο των αιθέρων. «Πετάει πολύ όμορφα», δήλωναν οι πιλότοι στα παρθενικά του ταξίδια. Και μετά βγήκε στους αιθέρες μεταφέροντας ανυποψίαστους επιβάτες, αφού εμπιστεύθηκαν το κατασκευαστικό μεγαλείο του, καθώς η απίστευτη προβολή του είχε μεταξύ άλλων εμπνεύσει και αίσθημα ασφάλειας. Μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Τον Οκτώβριο του 2018 ήρθε το πρώτο σοκ, όταν ένα αεροσκάφος 737 Μax της Lion Air κατέπεσε στην Ινδονησία προκαλώντας τον θάνατο 189 ατόμων. Πέντε μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 2019 συνετρίβη ένα άλλο Max, της Ethiopian Airlines, με 157 επιβάτες. Και τότε άρχισαν να βγαίνουν προβλήματα τεχνικής φύσεως, αμέλειες, πλημμελής έλεγχος από τις αρμόδιες αρχές και σκόπιμη απόκρυψη της αλήθειας. Τον ίδιο μήνα που έγινε το τελευταίο δυστύχημα η Boeing ανακοινώνει την καθήλωση στο έδαφος ολόκληρου του στόλου της 737 Max, ενώ τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους αναστέλλει την παραγωγή τους. Έκτοτε, είδαν το φως της δημοσιότητας μία σειρά από σοκαριστικές λεπτομέρειες με αποκορύφωμα την έκθεση-κόλαφο της Επιτροπής Μεταφορών της αμερικανικής Βουλής των Αντιπροσώπων, ότι δηλαδή η Boeing πίεσε τις ρυθμιστικές αρχές να παραβλέψουν ατέλειες για να καταφέρει ο αμερικανικός κολοσσός να ανταποκριθεί στον ανταγωνισμό με την Airbus.
«Κόβουν την ανάσα» τα «εκκωφαντικά» εσωτερικά μηνύματα στελεχών της Boeing τον Ιανουάριο του 2020 σχετικά με τη διαδικασία πιστοποίησης των 737 Μax και τον ρόλο των εποπτικών αρχών. Το απαράμιλλο, που δικαίως προκαλεί «σοκ και δέος», είναι ότι το εν λόγω αεροσκάφος «σχεδιάστηκε από κλόουν που με τη σειρά τους επιβλέπονταν από μαϊμούδες», όπου, όπως αναφέρεται, «κλόουν» οι αρχιτέκτονες του αεροσκάφους και «μαϊμούδες» η ομοσπονδιακή υπηρεσία πολιτικής αεροπορίας των ΗΠΑ.
Τα ερωτήματα βεβαίως που προκύπτουν μέσα από όλη αυτή την πολύκροτη υπόθεση είναι: ο ανταγωνισμός σημαίνει κέρδος με κάθε κόστος και σε βάρος της ασφάλειας; Ποιος ο ρόλος των ρυθμιστικών αρχών; Όπως χαρακτηριστικά ανέφεραν ειδικοί του χώρου, το ρυθμιστικό σύστημα είναι «δομικά πλημμελές». Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που αποδεικνύεται κάτι τέτοιο, καθότι η ιστορία του επιχειρείν πλαισιώνεται από αρκετά σκάνδαλα που περιέργως δεν είχαν υποπέσει στην αντίληψη των εκάστοτε ρυθμιστικών αρχών. Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση, το θέμα που διακυβεύεται είναι η ανθρώπινη ζωή και όχι απλώς μία οικονομική κατάρρευση, που δεν επιτρέπει σφάλματα ή άλλες ασάφειες όσον αφορά την ασφάλεια και την υπευθυνότητα των ρυθμιστικών αρχών. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ανθρώπινη ζωή πρέπει να παραμείνει πρωταρχικό μέλημα της κοινωνίας μας ενάντια στον άκρατο ανταγωνισμό του κέρδους, που σήμερα, δυστυχώς, στις οικονομίες της ελεύθερης αγοράς, μερικές φορές παραγκωνίζεται. Aς παρατηρήσουμε λοιπόν ποιοι την παραγκωνίζουν…
