Skip to main content

Στη χώρα των ονομάτων

Από την έντυπη έκδοση

Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]

«Επιτέλους, ανακάλυψα ότι όλα τα πράγματα είχαν ονόματα. Μετά άρχισα να διερωτώμαι γιατί είχαν τα ονόματα που είχαν. Όταν τελικά εγκατέλειψα την προσπάθεια αυτή, τότε άρχισα να αναγνωρίζω τον κόσμο και να προσπαθώ να επικοινωνήσω με τους άλλους με τις λέξεις που άκουγα και είχα μάθει να ξεχωρίζω. “Όταν χρησιμοποιώ μια λέξη”, είπε ο Χάμπτι Ντάμπτι σε μάλλον χλευαστικό τόνο, “σημαίνει ό,τι εγώ την επιλέγω να σημαίνει. Τίποτα περισσότερο ή λιγότερο”.

“Το ζήτημα είναι”, είπε η Αλίκη, “αν μπορείς να κάνεις τις λέξεις να σημαίνουν τόσο πολλά διαφορετικά πράγματα”.

“Το ζήτημα είναι”, είπε ο Χάμπτι Ντάμπτι “ποιος θα ‘ναι το αφεντικό αυτό ,ναι όλο”». (Lewis Carroll, Μέσα από τον καθρέπτη).

Ποιο νόημα, λοιπόν, προσδίδει η νέα πρόεδρος της Κομισιόν στον τίτλο του χαρτοφυλακίου «Προστασία του ευρωπαϊκού μας τρόπου ζωής»; «Πρόκειται για μία ευρύτερη πολιτική προσέγγιση, η οποία περιλαμβάνει τον σεβασμό των αξιών, τη δημοκρατία, την αναπτυξιακή συνεργασία και τη διασυνοριακή καταπολέμηση της τρομοκρατίας». 

Άλλα είπε αλλού. Σύμφωνα με την ανταποκρίτρια των Financial Times, Mehreen Khan, η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν παραδέχτηκε σε συνομιλία της με τους επικεφαλής των πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ότι δεν ήθελε να μονοπωλεί τη φράση η ακροδεξιά. Δηλαδή, την υιοθέτησε για να την «καθαρίσει»; Κάπως έτσι, προκάλεσε, προτού ακόμη ξεκινήσει, μίνι κρίση. 

«Να διαχωρίσουμε την ετικέτα από την ουσία», τονίζει ο επίτροπος, μιλώντας στο Protagon. «Ο ρόλος είναι διττός και υποδηλώνει την Ευρώπη που προστατεύει, αλλά και την Ευρώπη που ανοίγει δρόμους. Είναι και το δεύτερο εξίσου σημαντικό». 

Είναι και το τρίτο βασικό. Ποιος είναι το αφεντικό. Το παιχνίδι με τις λέξεις, αν δεν αποκαλύπτει διαθέσεις, δείχνει χαοτική οργάνωση και αλλόκοτες θέσεις. Σαν το άλλο χαρτοφυλάκιο αντιπροέδρου «Διοργανικές σχέσεις και προβλέψεις». Αρμόδιος προβλέψεων, μάντης προθέσεων;