Από την έντυπη έκδοση
Του Γιώργου Φωκιανού
[email protected]
«Oυ παντός πλειν ες Κόρινθον» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αποδίδοντας τη σημασία που είχε η θαλάσσια περιήγηση και εν γένει η εμπορική -και όχι μόνο- ναυτιλία. Στο πλαίσιο αυτό η σύγχρονη ελληνική ναυτιλία αποδείχθηκε ικανή να τραβήξει τον δικό της δρόμο, ξεπερνώντας υφάλους και φουρτούνες και βάζοντας πλώρη στο… μέλλον. Στο δικό της μέλλον. Κινητήριος δύναμη οι Έλληνες ναυτικοί, οι οποίοι με τη σκληρή δουλειά τους διασφαλίζουν τη συνέχεια της ναυτικής παράδοσης και την πρωτοκαθεδρία της χώρας στην παγκόσμια ναυτιλία, αν και λόγω κρίσης έχουν υποστεί και αυτοί μισθολογικές και εργασιακές περικοπές.
Τρία από τα ζητήματα που πρέπει να λυθούν, σύμφωνα με τις Ενώσεις του κλάδου, είναι η εξασφάλιση ενός καλύτερου και ασφαλέστερου περιβάλλοντος εργασίας και διαβίωσης, η προσέλκυση νέων επαγγελματιών και η ουσιαστική αναβάθμιση της ναυτικής εκπαίδευσης.
Αυτός ο τομέας, όμως, περνά μία κρίση που πρέπει να ξεπεραστεί. Ένας τομέας πάντα επίκαιρος, καθώς η λειτουργία του είναι απαραίτητη για τη δημιουργία ικανών αποφοίτων για τη στελέχωση ελληνικών και ελληνόκτητων πλοίων, σε μία περίοδο που η νέα γενιά της χώρας μας ξαναστρέφει το βλέμμα της προς τη θάλασσα.
Πώς όμως η νέα γενιά θα μπορεί να συνομιλεί και να συνεργάζεται με τους πρωταγωνιστές της ναυτιλίας και εν τέλει να αποκτήσει το δικό της -ισότιμο- ρόλο στον κλάδο; Βασικό κομμάτι αποτελεί η αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών των ΑΕΝ, πλοιάρχων και μηχανικών. Μπορεί να έχουν συγκροτηθεί ομάδες εργασίας και να έχουν εκπονηθεί μελέτες για την αναβάθμιση του τομέα.
Ωστόσο, αυτό που μετράει -όπως λέει και η φράση κλισέ- είναι οι πράξεις. Πράξεις που να συνοδεύονται από σωστή και εμπεριστατωμένη μελέτη για τη βελτίωση, ανάπτυξη και στελέχωση της ελληνικής ναυτιλίας. Βήματα γίνονται, δημόσια και ιδιωτικά, όπως η ίδρυση νέων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων (ΑΕΝ Καλύμνου, Ναυτικό Λύκειο Χίου) και η αναβάθμιση του τεχνολογικού εξοπλισμού στις Ακαδημίες Εμπορικού Ναυτικού. Τα επιτεύγματα της ελληνικής ναυτιλίας είναι σημαντικά και για να συνεχιστούν είναι ουσιώδες να επιστρέψει και να παραμείνει η παραδοσιακή αφοσίωση των αξιόπιστων ελληνικών πληρωμάτων. Γιατί -σε μεγάλο βαθμό- πίσω από τη σταθερά επιτυχή πορεία του κλάδου κρύβεται ο παράγων άνθρωπος.
Όταν οι Έλληνες ναυτικοί φημίζονται για την αξιοσύνη τους, πρέπει να αναγνωριστεί η σημασία του ανθρώπινου παράγοντα και να εξαντληθεί κάθε δυνατότητα για την εκπαίδευση των ανθρώπων που θέλουν να ασχοληθούν με τη ναυτιλία, αρχής γενομένης από τη ναυτική εκπαίδευση. Τη δημόσια κατά κύριο λόγο – και την ιδιωτική. Διότι «εκ της θαλάττης άπασα υμίν ήρτηται σωτηρία».
