Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η Βρετανία, που ξέρει και από βασιλεία και από κοινοβουλευτική δημοκρατία, αποφάσισε να απαγορεύσει στους βουλευτές να προσλαμβάνουν μέλη της οικογένειάς τους ή πρόσωπα με τα οποία διατηρούν στενές επιχειρηματικές σχέσεις.
Αυτό, βέβαια, όπως αντιλαμβάνομαι, δεν εμποδίζει τους Βρετανούς κοινοβουλευτικούς να προσλαμβάνουν τους δικούς τους χιαστί (ο Χ βουλευτής να βολεύει σε δημόσια αμειβόμενη θέση συγγενή του Ψ κι αυτός να ανταποδίδει με διορισμό ή άλλη «χάρη»). Μένει να αποδειχτεί, γιατί το μέτρο μετά τις επερχόμενες εκλογές θα εφαρμοστεί.
Μένει να αποδειχτεί αν είναι άλλο ένα πυροτέχνημα ο διαχωρισμός οικογένειας ή «κολλητοκρατίας» – δημόσιων αξιωμάτων, για να μην προκαλείται το δημόσιο αίσθημα.
Αλλά, οι Άγγλοι, όπως και οι Γάλλοι, οι Πορτογάλοι και πολλοί μικρομεσαίοι και μεγάλοι δεν υποτιμούν τις εντυπώσεις για τον Καίσαρα και τη γυναίκα του, κι ας ξέρουν ότι η βαθύτερη ασθένεια είναι άλλη.
«Κομμένοι» οι συγγενείς και στην Ελλάδα πάλι; Να βάλει τάξη και κανόνες στον τρόπο επιλογής των μετακλητών, ειδικών συμβούλων και ειδικών συνεργατών επιχείρησε και η τρικομματική κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠαΣοΚ – ΔΗΜΑΡ τον Σεπτέμβριο του 2012. Κατατέθηκε τροπολογία, με την οποία τα μέλη της κυβέρνησης δεν θα μπορούν να διορίζουν συγγενείς πρώτου και δεύτερου βαθμού.
Το πολιτικό σύστημα υιοθέτησε το κόλπο χιαστί -και ένα επικουρικό- και το αρθρ. 6/Ν.4079 έμεινε στο χαρτί.
Κατ’ αρχάς, α’ βαθμού είναι γονείς, παιδιά, ο/η σύζυγος, πεθερός/ά και β’ βαθμού παππούδες, γιαγιάδες, εγγόνια, γαμπρός, νύφη, κουνιάδος/α και αδέρφια. Ανίψια, θείοι και θείες, ξαδέρφια και τα παιδιά αυτών βολεύονται από τον τρίτο βαθμό και μετά. Το ρήμα δεν επελέγη τυχαία και ο νεποτισμός με τα ανίψια κάνει παρέα. Προέρχεται από τη λατινική λέξη για τον ανιψιό και αρχικά χαρακτήριζε την απονομή από τους Πάπες αξιωμάτων, και τη χορήγηση προνομίων στους συγγενείς τους.
Σόι πάει το βασίλειο. Πότε αλλάζει το κριτήριο, όταν ακόμη και σε καθεστώς απαγορεύσεων μπορεί να γίνει μοίρασμα θέσεων; Ένας συγγενής τριτοτέταρτου βαθμού, ένας φίλος, ένας κουμπάρος, μπαίνει μπροστά και γίνονται οι δουλειές «παστρικά». Μη λέμε τα αυτονόητα. Καλές οι προθέσεις, στην πράξη κρίνονται όμως οι διαθέσεις.
