Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Με την παρατήρηση ότι η κυβέρνηση θα νομιμοποιηθεί -πολιτικά- με την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης από τη Βουλή το βράδυ της 21ης Ιουλίου και την εύλογη επιφύλαξη μιας πιο λεπτομερούς γνώσης για τις προτεραιότητες, τους στόχους και τις επιδιώξεις της πολιτικής της, υπό το φως των Προγραμματικών Δηλώσεων που θα αναγνώσει ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ορισμένες πρώτες επισημάνσεις είναι εφικτές, καθώς υπάρχουν ήδη τα πρώτα δείγματα γραφής.
* Ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης με τις πρώτες κινήσεις του έστειλε το σαφές μήνυμα ότι η πρωθυπουργία δεν είναι συλλογικός θεσμός. Σε ένα πρωθυπουργικοκεντρικό σύστημα, ο πρωθυπουργός δεν είναι πρώτος μεταξύ ίσων, αλλά ένας απαιτητικός διευθυντής ορχήστρας, που δεν επιτρέπει κακοφωνία στα μέλη της. Εν προκειμένω στους υπουργούς της κυβέρνησής του.
* Φαίνεται ότι έχει ενσωματώσει στην αντίληψή του περί το κυβερνάν, και έχει διδαχθεί από όλα τα παθήματα των προκατόχων του και το δείχνει από την πρώτη ημέρα: Δεν είναι διατεθειμένος να διαπραγματευθεί, να ανεχθεί και να επιτρέψει οτιδήποτε θα μπορούσε να απομειώσει την προσωπική επιτυχία του, να οδηγήσει ένα ηττημένο κόμμα στην κυβέρνηση, με σχεδόν 40%. Στο τέλος της ημέρας όλες οι ευθύνες των κυβερνητικών αποτυχιών-δυσλειτουργιών θα χρεώνονται σ’ αυτόν.
* Στην άσκηση των πρωθυπουργικών καθηκόντων του, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης διαθέτει ένα ισχυρό πλεονέκτημα. Η κυβέρνησή του δεν φαίνεται να περιλαμβάνει στη σύνθεσή της εκείνα τα υπερχειλίζοντα «εγώ» σε υπουργικούς θώκους, τα οποία ταλαιπώρησαν, έως πλήρους ακυρώσεώς τους, κάποιους προκατόχους του. Τη βάσανο και τη μοίρα αυτή έχουν υποστεί τόσο ο Κώστας Μητσοτάκης όσο και ο Γιώργος Α. Παπανδρέου, με καταγεγραμμένες συνέπειες…
* Με την επίδοση αναλυτικού manual δράσεων σε κάθε υπουργό του, έδειξε ότι αξιοποίησε τον χρόνο στα έδρανα της αντιπολίτευσης για να προετοιμαστεί, κι έδωσε κι ένα καθαρό μήνυμα. Τα υπουργεία δεν είναι προσωπικά τιμάρια, τα οποία διαχειρίζονται κατά το δοκούν οι υπουργοί, αλλά τμήματα μιας και ενιαίας κυβέρνησης που υλοποιεί κοινούς στόχους πολιτικής. Οι δε υπουργοί -κόντρα στην αντίληψη Σημίτη που τον είχε φέρει σε αντιπαράθεση με τον Ανδρέα Παπανδρέου- είναι υπάλληλοι, υποκείμενοι σε διαρκή έλεγχο απόδοσης.
Κοντά στις θετικές καταγραφές υπάρχει και το αρνητικό της συμπεριφοράς του νέου (παλαιού) υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδη. Η μεθόδευση που υιοθέτησε προκειμένου να επιβάλει την αλλαγή ηγεσίας στην ΕΛΑΣ, εκτός από πολιτικά άκομψη, είναι και λειτουργικά επιζήμια. Προφανώς, ο αρχηγός της ΕΛΑΣ είχε εκτεθεί ως «κομματικό ενεργούμενο» και σε ένα κράτος με θεσμική αξιοπρέπεια θα είχε απολυθεί την επομένη της συμμετοχής του σε κομματική εκδήλωση. Ο κ. Χρυσοχοΐδης είχε τη δυνατότητα να ζητήσει και να λάβει την παραίτησή του. Σε ένα σύστημα δομημένο πάνω στην έννοια της ιεραρχίας ο σεβασμός στις διαδικασίες δεν είναι άχρηστη τυπολατρία, αλλά η ουσία. Δεν το έκανε, κι αυτό δεν είναι καλό μήνυμα.
