Από την έντυπη έκδοση
Του Βασίλη Κωστούλα
[email protected]
Η Ελλάδα θα μπορούσε να δοκιμάσει τα νερά στις αγορές ακόμη και μέσα στο καλοκαίρι. Η άποψη αυτή διακινείται τα τελευταία 24ωρα στους κόλπους των θεσμών και η κυβέρνηση δράττει την ευκαιρία.
Μέχρι τις 15 Ιουνίου η αξιολόγηση ήταν στον αέρα. Το οικονομικό επιτελείο ζητούσε επίμονα την εξειδίκευση των μεσοπρόθεσμων μέτρων για το χρέος κι ένα εισιτήριο για το QE. Ο πρωθυπουργός απειλούσε ότι δεν θα εφάρμοζε τα μέτρα στις συντάξεις και το αφορολόγητο.
Δύο εβδομάδες μετά, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών δηλώνει ξαφνικά πως «όλοι γνωρίζαμε ότι τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος θα εξειδικεύονταν στο τέλος του προγράμματος το 2018».
Ο υπουργός Οικονομικών χαρακτηρίζει απλώς «συμβολικής σημασίας» τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και τονίζει ότι το ελληνικό Δημόσιο μπορεί να βγει στις αγορές και χωρίς το QE. Για την ακρίβεια, όπως υπαινίχθηκε, η έξοδος στις αγορές καθυστερεί επειδή οι επενδυτές διαβάζουν ελληνικές εφημερίδες.
Ο πρωθυπουργός, δε, αρνείται να συζητήσει ακόμη και προστατευτικό δίχτυ ασφαλείας. Θα βγει στις αγορές αυτόνομα και με το σπαθί του.
Τι άλλαξε μέσα σε δύο εβδομάδες και βρισκόμαστε με το ένα πόδι στις αγορές; Απολύτως τίποτα.
Οι όροι του παιχνιδιού ήταν εξαρχής γνωστοί. Εφαρμογή του προγράμματος, δηλαδή ολοκλήρωση των αξιολογήσεων, δοκιμή στις αγορές για τις πρώτες αντιδράσεις και οριστική έξοδος με ένα μαξιλάρι, είτε αυτό θα ονομάζεται «πιστοληπτική γραμμή» είτε «αποθεματικό».
Το μόνο που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα είναι αυτό που τα αλλάζει πάντα: οι μικροπολιτικοί χειρισμοί οι οποίοι τινάζουν τη διαδικασία στον αέρα και αυξάνουν τον λογαριασμό για τον Έλληνα φορολογούμενο.
Όμως, συμφέρει την Ελλάδα η έξοδος στις αγορές πριν από το τέλος του προγράμματος; Όχι, δεδομένου ότι το επιτόκιο που προσφέρει ο ESM κυμαίνεται μόλις στην περιοχή του 1%.
Απλώς, οι θεσμοί επιδιώκουν να απεμπλακούν το συντομότερο δυνατό από την Ελλάδα και η κυβέρνηση αγκομαχά να ξεφύγει από τις υποχρεώσεις του μηχανισμού διάσωσης. Το συντομότερο δυνατό και με κάθε κόστος. Ακόμη κι αν αυτό μεταφράζεται σε 5% επιτόκιο.
