Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ποιος θα επιβλέπει τους φύλακες; Από την εποχή του Ιουβενάλη απάντηση δεν εδόθη.
Ο ποιητής, που σατίριζε τη διαφθορά της ανώτερης ρωμαϊκής τάξης, όταν τον συμβούλευσαν να βάλει φρουρούς στο σπίτι του για να διαφυλάξει τη γυναίκα του από τους πειρασμούς, αναρωτήθηκε: «Ναι, αλλά ποιος θα φυλάει τους φύλακες;».
Όπως και σήμερα. Ποιος θα φυλάξει τα παιδιά από τους κάθε φυράματος φρουρούς των ανθρώπινων δικαιωμάτων που τα καταλύουν μόνοι τους και αυτοκαταλύονται;
Ποιος θα προστατεύσει τα παιδιά από γονείς, δασκάλους, ιερείς, που έχουν όλα τα χαρτιά της τράπουλας στα χέρια τους; Πώς χαράσσονται τόσα παιδιά, χωρίς κάποιος να κάνει κάτι;
Τουλάχιστον στη Βοστόνη μια μάχιμη δημοσιογραφική ομάδα με το όνομα Spotlight, της εφημερίδας Boston Globe, αποκάλυψε το 2002 το σκάνδαλο παιδεραστίας στους κόλπους της Καθολικής Εκκλησίας και υπήρξε μια κάποια κάθαρση στην τραγωδία.
H δημοσιογραφική επιτυχία έφερε το βραβείο Πούλιτζερ, έγινε εξαιρετική ταινία, απέσπασε Όσκαρ, αλλά για τα θύματα δεν είναι σαν να ποτίζεται μάρμαρο;
Προχθές με τον πατέρα που καταδικάστηκε σε 15ετή ειρκτή από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο Λάρνακας/Αμμοχώστου για τον βιασμό της 9χρονης κόρης του, χθες με τη δίωξη για σεξουαλική βία κατά συρροή σε έναν κορυφαίο σύμβουλο του Ποντίφικα, που -τι ειρωνεία- ως εκπρόσωπος του Βατικανού συναντούσε οικογένειες θυμάτων παιδεραστίας στην Αυστραλία, αύριο με κάποιον δάσκαλο ή μέλος ανθρωπιστικής οργάνωσης, η ήσυχη συνείδησή μας, που έχει μάθει να κρύβει τα χειρότερα, ταράσσεται.
Γνωρίζουμε ότι τα παιδιά όπου γης δεινοπαθούν από τις στρεβλές προσωπικότητες των μεγάλων, αλλά κάθε φορά που βλέπουμε ένα κομμάτι από το παγόβουνο, παγώνουμε.
Ίσως, γιατί το σπίτι, το σχολείο, η Εκκλησία θεωρούνται «χώρος ασφάλειας και προστασίας από τους κινδύνους που ελλοχεύουν έξω απ’ αυτά» και όταν έρχονται ντυμένοι προστάτες οι εχθροί, αδειάζουν οι λέξεις, απροστάτευτες κι αυτές από άλλες σκέψεις.
