Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις για το τι θα συμβεί τις επόμενες ημέρες στη Βρετανία, αλλά όλοι συμφωνούν ότι επικρατεί χάος στην πολιτική σκηνή. Ένας βουλευτής μία γνώμη, δέκα βουλευτές τρεις γνώμες, 230 βουλευτές πέντε γνώμες, στο Γουστμίνστερ μαδούν ανεμώνες. Όπως κατάλαβαν πολλοί, από την ψηφοφορία της Τρίτης, οι Βρετανοί πολιτικοί, είτε ανήκουν στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, βρίσκονται σε σύγχυση.
Πριν από δυόμισι χρόνια ήταν οι ψηφοφόροι σε σύγχυση και έκτοτε πήρε κεφάλι η κατήχηση. «Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αντιπροσωπευτική δημοκρατία λειτουργεί καλύτερα από τα δημοψηφίσματα». «Η άμεση προσφυγή στον λαό ίσως είναι κακή ιδέα, γιατί υπάρχει η συναισθηματική δηλητηρίαση και παραπληροφόρηση». «Η παλαιά και δοκιμασμένη μέθοδος των πολιτικών διαπραγματεύσεων μπορεί κάποιες φορές να αποφέρει καλύτερα αποτελέσματα».
Μπορεί, αν ξέρεις τι θέλεις, τον τρόπο για να το επιτύχεις και τον κίνδυνο έχεις σταθμίσει. Βασισμένος σε συσχετισμούς δυνάμεων και γεγονότα. Δεδομένο είναι, ας πούμε, το κύριο χαρακτηριστικό ενός χαοτικού μοντέλου. Η ευαίσθητη εξάρτηση από τις αρχικές συνθήκες, που εκφράζεται συχνά με το περίφημο «φαινόμενο της πεταλούδας», αν και η ιστορία με το σκάκι είναι εξίσου συναρπαστική. Ο σοφός που επινόησε το παιχνίδι ζήτησε από τον βασιλιά ως αμοιβή έναν κόκκο ρυζιού στο πρώτο τετραγωνάκι και να τον διπλασιάζει σε κάθε επόμενο. Σιγά το πράγμα, σκέφτηκε ο βασιλιάς, και χαμογέλασε πλατιά. Είδε 64 τετράγωνα και θεώρησε ότι θα καθαρίσει με λίγο ρύζι. Ο ένας κόκκος έγινε δύο στο δεύτερο τετράγωνο, τέσσερις στο τρίτο, οκτώ στο τέταρτο, 16 στο πέμπτο, 512 στο δέκατο, 524.288 στο εικοστό και κάπου εκεί ο βασιλιάς έχασε τη μιλιά.
Οι Βρετανοί πολιτικοί, εν αντιθέσει, είναι λαλίστατοι. Ακόμη και ο Φάρατζ, που ηγούνταν με τον ΒoJo (Mπόρις Τζόνσον) του Brexit στο δημοψήφισμα του 2016, βγήκε από το λαγούμι του, για να προβλέψει: «Πιστεύω και φοβάμαι ότι κατευθυνόμαστε σε ένα μονοπάτι προς την καθυστέρηση και πιθανότατα, ναι, ένα δεύτερο δημοψήφισμα».
Σας αρέσει ο κίνδυνος, βλέπω. Πάντα, εκ του ασφαλούς, βεβαίως.
