Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
H Παλαιά Ρώμη και η Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη) εκπροσωπούσαν δύο διαφορετικούς κόσμους. Αφορμές για ρήξη δόθηκαν κατά καιρούς αρκετές. Σχισματικές καταστάσεις υφίσταντο πολύ πριν από το 1054, με τη σύγκρουση του ζεύγους Μιχαήλ Κηρουλαρίου – Ουμβέρτου.
Σε αντίθεση με το θρησκευτικό Σχίσμα, η Παλαιά Ρώμη (Ε.Ε.) και η Νέα Ρώμη (ΔΝΤ) δεν εκπροσωπούν δύο διαφορετικούς κόσμους. Κατ’ αρχήν, προσδίδουν θεολογική διάσταση στα οικονομικά, θεωρώντας ότι μία είναι η ασφαλέστερη οδός προς τη σωτηρία. Δεν διαφωνούν για το πρωτείο εξουσίας οι πιστοί της δημοσιονομικής ορθοδοξίας, γι’ αυτό και εύκολα γεφυρώνονται οι όποιες διαφωνίες. Ούτε μία μεσοβασιλεία δεν θα απολαύσουν.
Πριν αλέκτορα φωνήσαι, ήρθε η επανένωση των δύο Εκκλησιών, των επονομαζόμενων και θεσμών, και μάλιστα η Ελλάδα εμφανίζεται να τις συμφιλιώνει, αν διαβάζω σωστά την κοινή ανακοίνωση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του πρωθυπουργού.
«Εγινε ιδιαίτερη μνεία στη σημασία των μεταρρυθμίσεων για εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος (σ.σ.: «κόκκινη γραμμή», σύμφωνα με το Μέγαρο Μαξίμου, του ΔΝΤ), ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό… Υπήρξε σύγκλιση απόψεων γύρω από τον ρόλο ενός μοντέρνου και αποτελεσματικού συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων (σ.σ.: «κόκκινη γραμμή», κατά το non paper, του ΔΝΤ)».
Μη σας μπερδεύει το «μοντέρνο» στα εργασιακά. «Μοντέρνο είναι το σύστημα που κερδίζει», όπως έλεγε και ο Ρεχάγκελ. Τι είδους κέρδος είναι αυτό, θα φανεί από τη συμφωνία που έρχεται. Τώρα, προετοιμάζεται το κοινό. Ενθεν κακείθεν.
Η καγκελάριος «κάνει τα πάντα προκειμένου η Ελλάδα να παραμείνει στην Ευρωζώνη» και ο επί των Οικονομικών της τα λέει σε μαθητές για να τ’ ακούει η νύφη-Bundestag, άρα και ο Γιόχαν από το Μακλεμβούργο και η Χέλγκα από το Αμβούργο. «Πρέπει να συνεχίσουμε να βοηθάμε (την Ελλάδα)…». «Αυτός ξέρει από τέτοια. Κι ό,τ’ είναι να γίνη, να γίνη. Κοντός ψαλμός αλληλούια!»
