Από την έντυπη έκδοση
Του Δημήτρη Η. Χατζηδημητρίου
[email protected]
Όσοι μετείχαν στο 2ο Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής ή παρακολούθησαν τις εργασίες του, έφυγαν χθες το βράδυ από το Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας με τη βεβαιότητα ότι αυτή τη φορά οι προσπάθειες για την ανασυγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης θα έχουν καλύτερη τύχη από ανάλογες απόπειρες του πρόσφατου παρελθόντος.
Αν και το γενικότερο πολιτικό περιβάλλον, εν όψει μάλιστα των εκλογικών αναμετρήσεων των επόμενων μηνών, δεν δημιουργεί και τις ιδανικότερες συνθήκες -η πόλωση που αναμένεται να παροξυνθεί δεν είναι σύμμαχος σε πολιτικό εγχείρημα μακράς πνοής- εντούτοις καταγράφονται στοιχεία που επιτρέπουν μια βάσιμη κι εύλογη αισιοδοξία.
Μετά από πολλά χρόνια, η Παράταξη εξέπεμψε εικόνα και μήνυμα ενότητας. Στην αρένα και στις αίθουσες του ΣΕΦ ήταν παρόντες όλοι όσοι πρωταγωνίστησαν στις εσωτερικές διαμάχες των τελευταίων ετών.
Με τη στάση τους και τον λόγο τους, στο διήμερο των εργασιών του Συνεδρίου, έστειλαν το σαφές και καθαρό μήνυμα πως «έθαψαν τα τσεκούρια του πολέμου».
Σε αντίθεση με ό,τι συνέβη το 2013-2014, με την «Πρωτοβουλία των 58» και την «Ελιά», τούτη τη φορά το εγχείρημα της ανασυγκρότησης της Δημοκρατικής-Προοδευτικής Παράταξης εξελίσσεται με αναγνώριση -και σεβασμό- της πραγματικότητας, η οποία δηλοί ότι το ΠΑΣΟΚ είναι ο κύριος, ο βασικός κορμός αυτού του πολιτικού χώρου και τίποτε δεν μπορεί να τελεσφορήσει, αγνοώντας και περιφρονώντας αυτή την αλήθεια.
Όσες κινήσεις και μεμονωμένες προσωπικότητες μετέχουν του εγχειρήματος έδωσαν απτές αποδείξεις αναγνώρισης και σεβασμού αυτής της πραγματικότητας.
Παρά τη συρρίκνωσή του, σε εκλογικά ποσοστά και κοινοβουλευτική δύναμη, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ απέδειξε ότι διαθέτει αντοχή.
Κυρίως αντοχή -και πολλές φορές σε πείσμα της κραυγαλέας έλλειψης πολιτικού ενστίκτου αυτοσυντήρησης ενίων ηγετικών στελεχών του- έδειξε ότι διαθέτουν οι πολίτες που εξακολουθούν να αναγνωρίζουν την ταυτότητά τους στον χώρο του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού.
Η διαπιστωμένη αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ να δημιουργήσει «κοινωνική ενδοχώρα», να δώσει την αίσθηση παράταξης που υπερβαίνει τα όρια και τις δοξασίες μιας ετερόδοξης σέχτας, σε συνδυασμό με την πραγματικότητα ότι αποτελεί συμπύκνωση όλων των αρνητικών της αντιπολίτευσης, συνιστά τον καλύτερο σύμμαχο στην προσπάθεια ανασυγκρότησης της Δημοκρατικής Προοδευτικής Παράταξης.
Το «κοινωνικό ΠΑΣΟΚ» άντεξε την πορεία στην πολιτική έρημο αυτής της δύσκολης δεκαετίας, είναι πάντα παρόν, αρνήθηκε να παραδοθεί στην Κίρκη της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, κι είναι αυτό που κρατά όρθιο και τον κεντρικό πολιτικό φορέα. Με αυτόν τον κόσμο η ηγεσία της Παράταξης οφείλει να είναι σε διαρκή επικοινωνία, να τον εμπνέει και να τον κινητοποιεί με λόγο οραματικό, παραμυθητικό, για την ανασυγκρότηση της χώρας που βρίσκεται σε τροχιά απόκλισης από την υπόλοιπη Ευρώπη, όπως προκύπτει από τους σχετικούς πίνακες, με δώδεκα από τις δεκατρείς Περιφέρειες να έχουν κατά κεφαλήν εισόδημα κάτω από το 75% του μέσου όρου της Ε.Ε.
Το μέλλον της Παράταξης δεν θα κριθεί, μόνο, από τον σεβασμό και την πίστη στις μνήμες του παρελθόντος, αλλά από την ικανότητά της -απέναντι στα επιδόματα φτωχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ- να εκφράσει τις συλλογικές απαιτήσεις για συνολική ανάταξη της Ελλάδας. Να γίνει ο δημιουργός της μνήμης του μέλλοντος.
