Από την έντυπη έκδοση
Της Έφης Τριήρη
[email protected]
Μήπως οφείλεται στην κινεζική απουσία ή στην αμυντική των Ευρωπαίων να συσπειρωθούν κατά της κινεζικής επέλασης; Η απουσία των Κινέζων γίνεται αρκετά αισθητή στα στοιχεία για εξαγορές και συγχωνεύσεις πρώτου τριμήνου στην Ευρώπη.
Το πρώτο τρίμηνο αποδεικνύεται το χειρότερο από τότε που ξέσπασε η χρηματοπιστωτική κρίση, εκτός και εάν υπάρξει κάποια θεαματική ανατροπή μέχρι το τέλος της εβδομάδας.
Ο διευθύνων σύμβουλος της UBS, Σέρτζιο Ερμότι, αποκάλεσε το φετινό πρώτο τρίμηνο από τα χειρότερα στην πρόσφατη ιστορία της Ευρώπης, όσον αφορά τις εξαγορές και συγχωνεύσεις. Πράγματι, οι συμφωνίες αυτές στη γηραιά ήπειρο είναι μειωμένες 35% από τις αρχές του έτους έως σήμερα συγκριτικά με την αντίστοιχη περίοδο του 2018, σύμφωνα με τελευταία στοιχεία του Bloomberg. Τη στιγμή που εάν εξαιρεθεί η Ευρώπη, οι παγκόσμιες εξαγορές και συγχωνεύσεις είναι αυξημένες 9%, κυρίως χάρη στο ενδιαφέρον από Μέση Ανατολή και Αφρική αλλά και χάρη στην αύξηση των αμερικανικών συμφωνιών. Το πρόβλημα είναι πολλαπλό, από τις ανησυχίες για το Brexit, τις δυσοίωνες προοπτικές για την ευρωπαϊκή οικονομία έως τον εμπορικό πόλεμο ΗΠΑ-Κίνας και την επιθετική πολιτική της Κίνας στις ξένες αγορές. Η κατάσταση γίνεται ακόμη πιο απογοητευτική, εάν ληφθεί υπ’ όψιν ότι πρόκειται για το πρώτο τρίμηνο από το 2013 χωρίς να ανακοινωθεί μία συμφωνία αξίας άνω των 10 δισ. δολαρίων στην Ευρώπη. Η εξέλιξη αυτή ακολουθεί μετά από μία εντυπωσιακή περίοδο συμφωνιών, οι οποίες ξεπέρασαν το 1 τρισ. δολάρια στην Ευρώπη στα τρία από τα τελευταία πέντε έτη.
To μακροοικονομικό περιβάλλον και ο γεωπολιτικός παράγοντας έχουν αναμφισβήτητα οδηγήσει σε ακύρωση αρκετών συμφωνιών, ενώ μερίδιο ευθύνης έχουν και τα υψηλά επίπεδα μεταβλητότητας στις αγορές μετοχών. Επιδείνωση άλλωστε παρουσιάζουν και οι δημόσιες εγγραφές. Τα ποσά που αναμένεται να αντλήσουν οι ευρωπαϊκές επιχειρήσεις από αρχικές δημόσιες εγγραφές αυτό το τρίμηνο εκτιμάται ότι θα είναι τα μικρότερα από το τρίτο τρίμηνο του 2009.
Πίσω από όλα αυτά ωστόσο υπάρχει μία στάση αναμονής για την έκβαση των εμπορικών διαπραγματεύσεων Κίνας – ΗΠΑ, που λαμβάνει μεγαλύτερες διαστάσεις, καθώς εμπλέκεται και η Ευρώπη. Γερμανία και Γαλλία πρωτοστατούν στη δημιουργία ενός πλέγματος ασφαλείας απέναντι στην επέλαση κινεζικών επιχειρήσεων που βάζουν στο στόχαστρο εταιρείες από στρατηγικούς τομείς. Επίσης, αναδύεται πλέον και στην Ευρώπη μία τάση προστατευτισμού με ροπή δημιουργίας εθνικών πρωταθλητών, κάτι που βρίσκει αντίθετη την Κομισιόν. Πώς είναι όμως δυνατόν να ανοίξουν νέα μέτωπα διαπραγμάτευσης όταν το τοπίο παραμένει θολό σε επίπεδο οικονομίας, πολιτικών αποφάσεων αλλά και νομοθεσίας.
