Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Η Νέα Ζηλανδία δεν είναι μια χώρα που απασχολεί την ειδησεογραφία. Ανάμεσα στην Αυστραλία και την Ανταρκτική, συχνά ξεχασμένη από τον υπόλοιπο κόσμο, φαντάζει τόσο μακρινή και παραμυθένια, σαν να μην είναι αληθινή.
Αληθινή ήταν, όμως, η επίθεση εναντίον δύο τεμενών στο Κράιστσερτς, μακράν η χειρότερη που έχει διαπραχθεί εναντίον μουσουλμάνων σε δυτική χώρα. «Είναι προφανώς εξαιρετικά θλιβερό. Φέρνει στον νου οδυνηρές μνήμες από τη δική μας εμπειρία της 22ας Ιουλίου 2011», δήλωσε η Νορβηγίδα πρωθυπουργός για τη σφαγή της Ουτόγια.
Τότε οι αναλυτές είχαν εντάξει το φονικό 77 ανθρώπων από τον νεοναζί Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού εμφύλιου πολέμου, που είχε πρωταγωνιστές τους «αγωνιστές κατά του εξισλαμισμού της Ευρώπης». Μία «σταυροφορία», που ξεκίνησε με τον πόλεμο της Βοσνίας. Πολλοί είδαν τότε τη χριστιανική Σερβία του Μιλόσεβιτς ως τελευταίο οχυρό κατά του εξισλαμισμού της ηπείρου.
Δύο είναι οι στρατηγικές που χρησιμοποιεί αυτό το στρατόπεδο. Η μία είναι η ευθεία επίθεση εναντίον των «εσωτερικών εχθρών» και η δεύτερη η επίθεση εναντίον ατόμων και θεσμών που προστατεύουν τους «εσωτερικούς εχθρούς». Αυτή τη λογική ακολούθησε ο Μπρέιβικ, ο οποίος σκότωσε στην Ουτόγια εκείνους που θεωρούσε «συμμάχους του εχθρού».
Την πρώτη ακολούθησε ένας εκ των δραστών στο Κράιστσερτς Αυστραλός, που αυτοπροσδιορίζεται ως εθνικοσοσιαλιστής, και ξετυλίγει στο 74 σελίδων μανιφέστο του «Η μεγάλη αντικατάσταση» την αντιμεταναστευτική – αντιμουσουλμανική ιδεολογία του. Ο αυτάρεσκος μακελάρης, που έκανε ζωντανή μετάδοση (livestreaming) της πράξης του επί τουλάχιστον 15 λεπτά -χωρίς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να χτυπήσουν συναγερμό δυνατά- κάνει αναφορά και στον Νορβηγό εκτελεστή της διπλής τρομοκρατικής επίθεσης, και δηλώνει ότι «ο πολιτισμός του είναι ευρωπαϊκός, η ταυτότητά του είναι ευρωπαϊκή και το αίμα του είναι ευρωπαϊκό». Το πνεύμα του είναι κοινότοπα κακό και η εγγραφή «turkofagos» πάνω στο όπλο του παραπέμπει σε πεδίο βαλκανικό.
