Από την έντυπη έκδοση
Της Αγγελικής Κοτσοβού
[email protected]
O Mάριο Ντράγκι θεωρείται γενναιόδωρος. Γι’ αυτό όλοι περιμένουν από τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να δώσει σήμερα «σήμα» για πρόσθετα μέτρα νομισματικής στήριξης, υπό τη μορφή ενός νέου γύρου φθηνής, μακροπρόθεσμης χρηματοδότησης προς τις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Έπειτα από τα άνευ προηγουμένου μέτρα στη δεκαετία μετά την πιστωτική κρίση και τη μετέπειτα κρίση χρέους -με κορύφωση το μεγάλο «πείραμα» της ποσοτικής χαλάρωσης που ενεργοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2015, με την ΕΚΤ να αγοράζει ενεργητικό 2,6 τρισ. ευρώ ή 1,3 εκατ. ευρώ το λεπτό- ο «Σούπερ Μάριο» καλείται να αναλάβει και πάλι ρόλο διασώστη της οικονομίας, που χάνει τη δυναμική της. Με τον εμπορικό πόλεμο και τη γεωπολιτική αβεβαιότητα να επισκιάζουν την παγκόσμια ανάπτυξη και τη γερμανική «ατμομηχανή» σε στασιμότητα, πέφτει στην ΕΚΤ το βάρος για την τόνωση της εμπιστοσύνης.
Μόνο που αυτή τη φορά οι συνθήκες είναι διαφορετικές από ό,τι εννέα χρόνια πριν, κατά την έναρξη της κρίσης χρέους. Η ΕΚΤ μόλις πριν από λίγους μήνες έγραψε τον επίλογο του QE και έχει ήδη αφήσει να εννοηθεί ότι προσανατολίζεται στην ομαλοποίηση της νομισματικής πολιτικής, με επόμενο βήμα μια αύξηση επιτοκίων.
Οι οικονομικές όμως επιδόσεις της Ευρωζώνης δεν φαίνεται να επιτρέπουν τη νομισματική σύσφιγξη.
Ο ΟΟΣΑ υποβάθμισε χθες τις προβλέψεις του για την ανάπτυξη μόλις στο 1% φέτος και στο 1,2% για το 2020.
Ο Αμερικανός πρόεδρος Τραμπ απειλεί την ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία με δασμούς, η βιομηχανική παραγωγή υποχωρεί και η αβεβαιότητα για την επόμενη μέρα μετά το Brexit ρίχνει βαριά σκιά. Η ΕΚΤ αναμένεται να παραδεχθεί ότι η οικονομία βάζει φρένο, υποβαθμίζοντας τις αναπτυξιακές προβλέψεις.
Το επόμενο βήμα θα είναι να προλειάνει το έδαφος για νέες ενέσεις ρευστότητας προς τις τράπεζες. Και το αρχικό χρονοδιάγραμμα για σταθερά επιτόκια τουλάχιστον έως το καλοκαίρι μετατίθεται γι’ αργότερα, προς το 2020.
Στη διάρκεια της θητείας του στο «τιμόνι» της ΕΚΤ, ο Μάριο Ντράγκι δεν δίστασε να πειραματιστεί με άνευ προηγουμένου μέτρα, που επανέφεραν την οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά.
Ο Ιταλός κεντρικός τραπεζίτης αποχωρεί στα τέλη Οκτωβρίου και από ό,τι φαίνεται κληροδοτεί στον «διάδοχό» του μια μετέωρη επιστροφή στην ομαλότητα.
