Τα εκλογικά αποτελέσματα της 21ης Μαΐου απέδειξαν ότι οι πολίτες ψήφισαν βασιζόμενοι στις θέσεις των κομμάτων και όχι στους εκφραστές τους ή τους κομματικούς μηχανισμούς, ισοπεδώνοντας ό,τι είχε απομείνει τα τελευταία χρόνια από τα «τείχη» που επί δεκαετίες χώριζαν τα κομματικά «κάστρα».
Οι πρώτες δομικές ρωγμές καταγράφηκαν την περίοδο των μνημονίων. ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ, υπογράφοντας από ένα μνημόνιο, ακύρωσαν την ήδη ξεπερασμένη κουλτούρα για το τι εστί αριστερό, κεντρώο και δεξιό κόμμα.
Οι ψηφοφόροι, φέροντας στην… πλάτη τους τις συνέπειες της περιόδου 2010-2018, στις 21 Μαΐου κατέρριψαν κάθε επιχείρημα περί ουσιαστικής κομματικής διαφορετικότητας στη διακυβέρνηση της χώρας και εστίασαν στην καθημερινότητά τους. Επέμειναν στα προγράμματα των κομμάτων, αφουγκράστηκαν τον πολιτικό λόγο και την επιχειρηματολογία κάθε πολιτικού αρχηγού, έκαναν τις προβολές και τις αναγωγές στο μέλλον και έλαβαν τα μέτρα τους.
Αποφάσισαν με βάση την αρχή της ανταποδοτικότητας, όχι της κομματικής, ούτε καν της πολιτικής, αλλά της κοινωνικής και της οικονομικής.
Φρόντισαν και πέρασαν το μήνυμά τους. Όποιοι το αγνόησαν, καλό είναι να αγωνιούν.
Η πολιτική, εξάλλου, είναι «δούναι και λαβείν». Για να λάβεις ψήφους θα πρέπει πρώτα να δώσεις ελπίδα, πλέον μετρήσιμη, υλοποιήσιμη, πραγματική, πιστευτή.
Ίσως να πρόκειται για την πιο δύσκολη άσκηση που καλούνται να λύσουν τα κόμματα, με άγνωστο «χ» το πώς θα προσγειώσουν τις θέσεις και τις υποσχέσεις τους στη μετεκλογική πραγματικότητα, εγκαταλείποντας την προεκλογική, που απέχει παρασάγγας από το πολιτικά εφικτό.
