Τα τελευταία στοιχεία σχετικά με την εξέλιξη του εμπορικού ισοζυγίου φέρνουν στην επιφάνεια ένα από τα χρόνια προβλήματα της ελληνικής οικονομίας. Τη μεγάλη εξάρτησή της από τις εισαγωγές, που το 2022 ξεπέρασαν τα 93 δισ. ευρώ, διογκώνοντας το εμπορικό έλλειμμα στα 38 δισ. ευρώ, παρά την επίσης ανοδική πορεία των εξαγωγών.
Διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές και τους πίνακες της ΕΛΣΤΑΤ, δεν μπορούμε παρά να επισημάνουμε ότι η τόνωση των εξαγωγών λογίζεται σε μεγάλο βαθμό πληθωριστική, όπως εξάλλου και των εισαγωγών, με αποτέλεσμα όχι μόνο να μην καθίσταται δυνατή η σύγκλιση των δύο μεγεθών με την προοπτική μείωσης του ελλείμματος του εμπορικού ισοζυγίου, αλλά -αντίθετα- να διευρύνεται.
Θετική ανατροπή στο ισοζύγιο μπορούμε να έχουμε στον βαθμό μόνο που το παραγωγικό μοντέλο της χώρας αλλάξει. Η προσέλκυση εγχώριων και ξένων επενδύσεων προφανώς και οδηγεί σε αναδιαμόρφωση των δομών παραγωγής της χώρας, αρκεί να μη συγκεντρώνονται μόνο στην ενέργεια, το real estate και τον τουρισμό, αλλά να διαχέονται και σε άλλους κλάδους της αγοράς.
Η οικονομία χρειάζεται περισσότερες παραγωγικές δομές ώστε να «αναπνεύσει». Έχει ανάγκη από νέα εργοστάσια και γραμμές παραγωγής, προκειμένου το ΑΕΠ να στηρίξει την εξέλιξή του σε στέρεες βάσεις.
Η Ελλάδα κατέχει μια εξαιρετικά ελκυστική γεωπολιτική θέση, βρισκόμενη στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων. Αυτό που χρειάζεται είναι να καταστεί ελκυστική και παραγωγικά, ώστε να αυξήσει την προστιθέμενη αξία της μέσω της εξωστρέφειας, μειώνοντας ταυτόχρονα το εμπορικό της έλλειμμα.
Εξάλλου, το εμπορικό έλλειμμα εν μέρει καθρεφτίζει την εικόνα της οικονομίας και ο καθρέφτης δεν δείχνει τίποτε άλλο πέρα από αυτό που ισχύει…
