Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ένα από τα μαθήματα του δημοψηφίσματος για το Brexit ήταν ότι υπάρχει ένα επίπεδο πολιτικής δυσαρέσκειας, στο οποίο οι ψηφοφόροι είναι έτοιμοι να μη δώσουν σημασία στα υποθετικά οικονομικά συμφέροντά τους. Πάει, λοιπόν, εκείνο το εκνευριστικό -κατά τον Γκίντεον Ράχμαν- σλόγκαν «είναι η οικονομία, ηλίθιε»; Ο αρθρογράφος των «FT», την Ημέρα της Ευρώπης, δίνει την απάντηση: H μετανάστευση ανταγωνίζεται την οικονομία στην πολιτική σκηνή.
Στη Γερμανία, ακόμη και η survivor Μέρκελ, προτού στην Έσση αποκαθηλωθεί, είχε ηττηθεί. Θυμάστε το συνέδριο της χριστιανοδημοκρατικής νεολαίας στις αρχές του μήνα; Η πρόεδρος του κόμματος δέχθηκε έντονη κριτική από τους νεολαίους, που εμφανίστηκαν πολύ πιο συντηρητικοί.
Μα οι ροές έχουν περιοριστεί. Ναι, «αλλά τις επόμενες δεκαετίες το πιθανότερο είναι ότι οι πιέσεις μόνο θα αυξάνουν, λόγω των δημογραφικών και οικονομικών πιέσεων στην Αφρική. Η μεγαλύτερη πηγή των πιθανών μεταναστών είναι η Νιγηρία – μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός έχει αυξηθεί από 45 εκατ. το 1960 σε 184 εκατ. σήμερα, με πρόβλεψη να φτάσει τα 410 εκατ. μέχρι το 2050. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει προβλέψει ότι ο πληθυσμός της Νιγηρίας μόνο θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερος απ’ όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση μέχρι το 2060.
Συνολικά, ο πληθυσμός της Αφρικής αναμένεται να αυξηθεί κατά περίπου 1 δισ. ανθρώπους τα επόμενα 30 χρόνια. Εν αντιθέσει, χωρίς τη μετανάστευση, ο πληθυσμός της Ε.Ε. θα συρρικνωθεί σημαντικά, την ώρα που γερνάει επίσης».
Το θέμα δεν έχει εύκολη λύση και η καγκελάριος θα το ομολογήσει. Η «μεγάλη επιζώσα» κρίσεων, επικρίσεων και προκλήσεων δεν μπορεί πλέον να ξεγελάσει τον (πολιτικό) θάνατο.
O Βόλφγκανγκ Μίνχαου γράφει για το τέλος της εποχής Μέρκελ από το καλοκαίρι του 2015, «όταν δεν υπολόγισε σωστά τον αντίκτυπο της απόφασής της να ανοίξει τα σύνορα». Μπορεί να αντέξει μέχρι την ολοκλήρωση της θητείας της το 2021. Μπορεί και όχι. Πάντως, το Ζeitgeist την ανόρεχτη καγκελάριο προ πολλού είχε αποδυναμώσει.
